ژلاتین

ژلاتین ماده ای جامد نیمه شفاف، بی رنگ، ترد و کمابیش بی مزه است که از کلاژن درون پوست و استخوان جانوران به دست می آید. این ماده معمولاً به عنوان عامل ژله ای کننده در صنایع غذایی، داروسازی، عکاسی و لوازم آرایشی و بهداشتی به کار می رود. مواد حاوی ژلاتین یا چیزهایی با عملکرد مشابه این ماده، ژلاتینی نامیده می شوند. ژلاتین یک گونه تغییرناپذیر هیدرولیز شده از کلاژن است و به عنوان یک ماده خوراکی طبقه بندی شده است. ژلاتین در ساخت برخی آبنباتهای چسبناک و نیز فراورده هایی مانند ژله، مارشمالو ( marshmallow ) و برخی ماستهای کم چرب به کار برده می شود.
ژلاتین به دلیل دارا بودن ویژگی های ایجاد ژل و قوام دهندگی، به طور گسترده ای در صنایع غذایی مورد استفاده قرار می گیرد. ژله ها، مارمالادها، آبنبات ها، پاستیلها، بستنیها و برخی شیرینی ها از جمله فراورده هایی هستند که در ساخت آن ها از ژلاتین استفاده می شود. به منظور بالابردن کیفیت خوراکی های حاوی ژلاتین، لازم است که این ماده به روش درست از استخوان استخراج شود که یکی از بهترین روش ها، روش آنزیمی است. [ ۱]
• شبیه سازی ساختار ماهیچه با بلوک های ژلاتینی
• ساخت کلاه شنا
• ساخت مهر
• ساخت گلوله های پینتبال
برخی از آداب و رسوم غذایی یا عقاید مذهبی، و نیز مسایل پزشکی، در مواقعی موجب ممنوعیت استفاده از ژلاتین حیوانی یا محدودیت استفاده از آن توسط افرادی خاص می شوند. به عنوان مثال، مسلمانان از خوردن فراورده های غذایی به دست آمده از خوک و نیز همه حیواناتی که ذبح اسلامی نداشته باشند، اجتناب می کنند. ممنوعیت های مشابه در یهودیت و برخی از دیگر مذاهب نیز وجود دارد. گیاه خواران نیز از خوردن ژلاتین حیوانی پرهیز می کنند.
در موارد این چنینی، منابع جایگزین به کار می روند. ژل های جایگزین می توانند از منابعی طبیعی از قبیل آگار ( نوعی جلبک ) ، پکتین ( کربوهیدرات گیاهی ) ، کاراگینان یا کانجک به دست بیایند. البته این گزینه ها مسائل بهداشتی خاص خود را به همراه دارند.

ژِلاتین (gelatin)
پروتئین محلول در آب که از پوست و استخوان حاصل می شود و در آشپزی برای تهیۀ ژله، و نیز ساختن چسب و لایۀ حساس در عکاسی به کار می رود.