ژرمن ها

دانشنامه عمومی

مردم ژرمن یا ژرمن ها ( در منابع قدیمی تر مردم توتنی ) گروهی نژادی - زبانی اند، که از مردمان هندواروپایی و از اروپای شمالی سرچشمه می گیرند و به زبان های ژرمنی از شاخه زبان های هندواروپایی سخن می گویند. این زبان ها از نیای مشترکشان یعنی زبان نیاژرمنی در دوره آهن به وجود آمده اند. این زبان در بسیاری از مناطق با کمک گروه های قومی شمال اروپا گسترده شد. از آن جمله: اسکاندیناویایی ها ( سوئدی ها، نروژِی ها، دانمارکی ها، جزایر فارویی ها اما نه فنلاندی ها و سامی ها ) ، آلمانی ها ( شامل اتریشی ها و تمام آلمانی زبانان سوئیس و آلمان ) هلندی ها و انگلیسی ها اند. چنان که در لغت نامهٔ دکتر محمد معین آمده است. [ ۱]
اقوام بربری غرب اروپا اکثراً از نژاد ژرمن بودند و نفوذ ژرمن ها بعداً در تشکیل اروپا مؤثر واقع شد. به استثنای چند تن، ژرمن ها هنگام هجوم به طرف مغرب اروپا بی سواد و بت پرست بودند. به زبان های آنان چیزی کتابت و تحریر نشده بود و این جماعت فولکلور ظریف و معتقدات دینی عجیبی داشتند که بر طبق آن ها جنگ و اعمال شجاعانه بسیار مورد احترام و پسندیده بود. اگرچه ژرمن ها در این موقع در حال کوچ بودند اما در عین حال مردمانی زارع بودند که طریق استفاده از آهن را می دانستند و از صنایع رومیان تا اندازه ای آگاه بودند. این ها به قبایل کوچکی تقسیم شده بودند و حس اخوت و هم قبیلگی ( همچون بسیاری از اقوام بدوی ) چنان در آن ها قوی بود که مقدم بر قانون و اطاعت از مافوق محسوب می شد. این ها در امور خویش بیشتر از مردمی که در لوای امپراتوری روم می زیستند آزادی عمل داشتند. در میان بسیاری از این قبایل طرز اداره امور عمومی شباهت به دموکراسی داشت با این تفاوت که به صورتی خشن اجرا می شد؛ بدین معنی که مردمان آزاد ـ یعنی آن ها که حق حمل سلاح داشتند ـ در دشت یا بیابان دور هم جمع شده مشورت می کردند. در میان این اقوام وحشی حس وفاداری نسبت به اشخاص و حس اخلاص نسبت به سرکرده بسیار شدید بود اما حس احترام نسبت به یک تشکیلات بزرگ یا عمومی وجود نداشت. دولت و مرجع قانونی در نظر آن ها عرف و عادات لایتغیر هر قبیله محسوب می شد؛ چرا که نه اتفاق نظری معنی داشت و نه قضات ورزیده وجود خارجی، هر مرافعه ای پیش می آمد میان خود و طبق همان رویه و سنن طبیعی شان آن را حل و فصل می کردند. به این حساب اگر امر می دادند که یکی به آب انداخته شود و آن شخص خود را در آب غرق نمی کرد مقصر بود، [ ۲] گاهی دو طرف دعوا با یکدیگر جنگ تن به تن می کردند و برنده بی گناه محسوب می شد زیرا این مردم معتقد بودند که خداوند اجازه نمی دهد شر بر خیر غلبه کند. [ ۳]
عکس ژرمن هاعکس ژرمن هاعکس ژرمن هاعکس ژرمن ها
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

ژِرمن ها (Germans)
از اقوام بزرگ و مرکب در اروپای قدیم. نژادهای اصلی مردمان امروزین سوئد، نروژ، دانمارک، ایسلند، آلمان، اتریش، سوئیس، شمال ایتالیا، هلند، بلژیک، لوکزامبورگ، جنوب و مرکز فرانسه، اراضی پست اسکاتلند، و انگلستان را تشکیل می دهد. به کمک یافته های باستان شناختی آشکار شده است که ژرمن ها پیوستگی قومی اندکی داشتند و تا ۷پ م به گروه هایی بسیار انشعاب یافتند. ایشان خود را ژرمن نمی خواندند و منشأ نام گذاری آنان نامشخص است. تقریباً با زوال کلی تمدن سلتی در اروپای مرکزی اهمیت ژرمن ها در تاریخ اروپا رو به فزونی گذاشت (قرن ۴پ م). ابتدا در شمال آلمان، جنوب سوئد و دانمارک، و سواحل بالتیک سکونت داشتند و با مهاجرت های گسترده به سمت جنوب و جنوب شرقی و غرب پخش شدند. اگرچه نخست در قرن ۴پ م دریانوردی یونانی، که آنان را در نروژ و ژوتلند دیده، از آنان نام برده است، اما حضور آنان در تاریخ به واقع با تماسی آغاز شد که در قرن ۱پ م با رومیان برقرار کردند. منابع مهم تاریخی دربارۀ تمدن و توزیع ژرمن ها عبارت اند از کتاب های گرمانیاو آگریکولا، هر دو از تاسیتوس، و بقایایی که از نهاد های اولیۀ ژرمنی در ادوار بعد به جا مانده است. ژرمن ها به مرور زمان مزاحمت های فزاینده ای برای امپراتوری روم ایجاد کردند. واندال هادر غرب و اوستروگوت هادر شرق نخستین قبایل ژرمن بودند که حمله ای جانانه به این امپراتوری کردند. اوستروگوت ها بخشی از مردمان گوت بودند که غالباً ژرمن های شرقی خوانده می شوند و زبان آنان، زبان گوتیک، نخستین زبان نوشتاری ژرمنی به شمار می آید. قبایل اصلی ژرمن عبارت بودند از آلِمانی، آنگل ها، بورگونی ها، لومباردها، ساکسون ها، و ویزیگوت ها. گروه بزرگ اسکاندیناویایی ها، مشتمل بر ایسلندی ها، نخستین آثار ادبی ژرمنی را آفریدند.

پیشنهاد کاربران

هرودوت تاریخ نگار یونانی ژرمن ها رو از طوایف پارسیان میداند. اسم گذشته کرمان، ژرمنیا بوده است

بپرس