پاریاس

[ویکی فقه] پاریاس، خراجی است که در سده های میانه، در شبه جزیره ایبری ، حکمرانی به حکمران دیگر می پرداخت، و آن به معنای به رسمیت شناختن تفوّق وی بود.
این اصطلاح از واژه های لاتینی محاسبه، نظیر پاریا فاکره به معنای تسویه حساب ، پدید آمده که در زبان لاتینی آمیخته آخر دوره امپراتوری همچنان رایج بوده است. «دوکانژ» پاریه لاتین قرون وسطی را مأخوذ از زبان اسپانیایی می دانست.
پیشینه پاریاس
از این اصطلاح، جز در مورد خراجی که مسلمانان به مسیحیان پرداخت می کردند، به ندرت استفاده می شود. تعرفه عامی برای این پرداخت ها و نیز نمونه قرارداد ثابتی وجود نداشت تا آنچه را در ازای پرداخت پاریاس به دست می آمد، محقق کند. هرچند به طور ضمنی معلوم بود که این پرداخت ، مسلمانان را در مقابل اجحاف دیگر مسیحیان حمایت می کند.دوکانژ پاریاس را نوعی خراج فئودالی می دانست. ولی محل تردید است که این تعریف گویای دقیق ماهیت پاریاس باشد. پاریاس هنگامی پرداخت می شد که حکام مسیحی قدرتمند بودند و هنگامی که خود مسلمانان اندلسی یا حامیان مسلمان آن ها از شمال افریقا احساس می کردند که می توان بدون مخاطره از پرداخت آن سر باز زد، پرداخت نمی شد.این نظام در پایان دوران اموی و در نخستین دوره ملوک طوایف (قرن پنجم/ یازدهم)، ظاهراً حدود ۴۰۰/ ۱۰۱۰ میلادی در حکومت رمون برنگار اول بر بارسلون آغاز شد و بارها مبالغ هنگفتی عاید مسیحیان کرد.
اهمیت جمع آوری پاریاس
دریافت مالیات ها برای پرداخت پاریاس، که از دیدگاه اسلامی کاملاً غیرقانونی بود (منابع اسلامی، پاریاس را فقط معکوس رابطه ذمه می دانند و در مواردی هم جزیه می نامند.)، یکی از عوامل فروپاشی نظام های طایفه ای بوده است.ترانه سید و داستان های تاریخچه قشتاله (کاستیل) حاکی از شکایت المعتمد (حاکمِ مسلمانِ) اشبیلیه (سویل) به آلفونسوی ششم است که چرا پاریاس پرداختی، او را از شرّ دست اندازی غارتگران مسیحی مصون نساخته است. سید برای گوشمالی مزاحمان و نیز گردآوری اقساط عقب افتاده به جنوب اعزام شد (بعید است که این جریان واقعیتی تاریخی باشد، ولی نکته مهم این است که این داستان نشان می دهد که چگونه قرار بوده است این نظام نیز عمل شود.).در دوران پس از فروپاشی مرابطون و پس از اضمحلال قدرت موحدون، پرداخت پاریاس دوباره از سرگرفته شد.
نقش پاریاس در تعامل اسلام و مسیحیت
...