پادشاهی بسفور یا پادشاهی کیمری بسفر نام دولتی باستانی در کریمه، شبه جزیره تامان و کرانه های تنگه کرچ بود. این پادشاهی را به نام تنگه بسفر، پادشاهی بسفور نام نهاده اند. پادشاهی بسفور دیرپاترین دولت خراج گذار روم بود.
تاریخچهٔ سکونت در منطقهٔ آینده پادشاهی بسفور به برپایی کلنی های یونانی نشین بازمی گردد. مهمترین این شهرها پانتیکاپایوم ( حدود شهر کرچ کنونی ) نومفایون و مورمکیون در غرب، و فاناگوریا، گرموناسا ( تموترکان کنونی ) ، کپوی، گرگیپیا و پرتوس سیندیکوس ( آناپا ) در شرق بودند. سکونت این یونانی ها به سدهٔ هفتم پیش از میلاد برمی گردد و نخستین کلنی نشینان هم اهالی ملط بودند.
برپایهٔ گزارش دیودور سیسیلی میان سال های ۴۸۰ تا ۴۳۸ پیش از میلاد پادشاهی از خاندانی حکومتگر به نام آرکایانتید نام می برد. میان سال های ۴۳۸ تا ۴۳۱ یک تراکیه ای به نام اسپارتوکوس با جباریت حکومت منطقه را تصاحب نمود. او دودمانی را برپانمود که به نام خودش اسپارتوکی خوانده می شد و تا ۱۱۰ پیش از میلاد نیز توانست به حکومت خود ادامه دهد. از آنان آثار چندی به دست امده است. فرمانروایان نخستین این خاندان با لقب آرکنت خوانده می شدند. پایریسادس پنجم واپسین فرمانروای این دوده هنگامی که در برابر تازش قبایل کوچ نشین خود را ناتوان دید، دست به دامان مهرداد ششم پادشاه پنتوس شد. خود پایریسادس ولی به زودی در شورش یکی از سکاهای زیردستش به نام سائوماکوس کشته شد.
در سال ۶۳ پیش از میلاد، مهرداد ششم که اکنون بر بسفور نیز فرمان می راند، از پومپهٔ رومی شکست خورد و با شمار اندکی از سپاهیانش از کولخیس به کریمه گریخت. در آنجا ماخارس پسر مهرداد نایب السلطنهٔ بسفور بود، او میلی برای یاری رسانی به پدر نداشت، پس مهرداد او را کشت و خود مستقیماً فرمانروایی کریمه را بر عهده گرفت و به سربازگیری تدارک سپاهیان برای جنگ با روم پرداخت؛ ولی فارانسس دوم، کوچکترین پسرش به دستیاری رومیان بر پدر شورید. مهرداد که خود را در محاصره می دید نیز بهتر دید تا خود به زندگیش پایان دهد.
پس از آن پادشاهی بسفور خراج گزار روم شد. فارانسس دوم که پادشاه این دولت شده بود در زمان جنگ های داخلی ژولیوس سزار کوشید تا به استقلال دست یابد، ولی از سزار شکست خورد و اندکی پس از آن کشته شد. در ۶۲ میلادی، نرون امپراتور روم به دلایلی ناآشکار کوتیس یکم پادشاه بسفور را برکنار نمود و اینچنین تا سال ۶۸ میلادی این سرزمین بخشی از استان موئسیا بود؛ تا آنکه گالبا امپراتور روم تاج و تخت بسفور را به رسکوپوریس یکم پسر کوتیس بازگرداند. در سده های سوم و چهارم که دورهٔ مهاجرت ها بود، پادشاهی بسفور هم دچار تازش های قوم های کوچ نشین مهاجر گردید. واپسین پادشاه بسفور رسکوپوریس ششم بود که گویا در سدهٔ چهارم میلادی در تازش هونها از میان رفت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتاریخچهٔ سکونت در منطقهٔ آینده پادشاهی بسفور به برپایی کلنی های یونانی نشین بازمی گردد. مهمترین این شهرها پانتیکاپایوم ( حدود شهر کرچ کنونی ) نومفایون و مورمکیون در غرب، و فاناگوریا، گرموناسا ( تموترکان کنونی ) ، کپوی، گرگیپیا و پرتوس سیندیکوس ( آناپا ) در شرق بودند. سکونت این یونانی ها به سدهٔ هفتم پیش از میلاد برمی گردد و نخستین کلنی نشینان هم اهالی ملط بودند.
برپایهٔ گزارش دیودور سیسیلی میان سال های ۴۸۰ تا ۴۳۸ پیش از میلاد پادشاهی از خاندانی حکومتگر به نام آرکایانتید نام می برد. میان سال های ۴۳۸ تا ۴۳۱ یک تراکیه ای به نام اسپارتوکوس با جباریت حکومت منطقه را تصاحب نمود. او دودمانی را برپانمود که به نام خودش اسپارتوکی خوانده می شد و تا ۱۱۰ پیش از میلاد نیز توانست به حکومت خود ادامه دهد. از آنان آثار چندی به دست امده است. فرمانروایان نخستین این خاندان با لقب آرکنت خوانده می شدند. پایریسادس پنجم واپسین فرمانروای این دوده هنگامی که در برابر تازش قبایل کوچ نشین خود را ناتوان دید، دست به دامان مهرداد ششم پادشاه پنتوس شد. خود پایریسادس ولی به زودی در شورش یکی از سکاهای زیردستش به نام سائوماکوس کشته شد.
در سال ۶۳ پیش از میلاد، مهرداد ششم که اکنون بر بسفور نیز فرمان می راند، از پومپهٔ رومی شکست خورد و با شمار اندکی از سپاهیانش از کولخیس به کریمه گریخت. در آنجا ماخارس پسر مهرداد نایب السلطنهٔ بسفور بود، او میلی برای یاری رسانی به پدر نداشت، پس مهرداد او را کشت و خود مستقیماً فرمانروایی کریمه را بر عهده گرفت و به سربازگیری تدارک سپاهیان برای جنگ با روم پرداخت؛ ولی فارانسس دوم، کوچکترین پسرش به دستیاری رومیان بر پدر شورید. مهرداد که خود را در محاصره می دید نیز بهتر دید تا خود به زندگیش پایان دهد.
پس از آن پادشاهی بسفور خراج گزار روم شد. فارانسس دوم که پادشاه این دولت شده بود در زمان جنگ های داخلی ژولیوس سزار کوشید تا به استقلال دست یابد، ولی از سزار شکست خورد و اندکی پس از آن کشته شد. در ۶۲ میلادی، نرون امپراتور روم به دلایلی ناآشکار کوتیس یکم پادشاه بسفور را برکنار نمود و اینچنین تا سال ۶۸ میلادی این سرزمین بخشی از استان موئسیا بود؛ تا آنکه گالبا امپراتور روم تاج و تخت بسفور را به رسکوپوریس یکم پسر کوتیس بازگرداند. در سده های سوم و چهارم که دورهٔ مهاجرت ها بود، پادشاهی بسفور هم دچار تازش های قوم های کوچ نشین مهاجر گردید. واپسین پادشاه بسفور رسکوپوریس ششم بود که گویا در سدهٔ چهارم میلادی در تازش هونها از میان رفت.
wiki: پادشاهی بسفور