هذیلیه

[ویکی فقه] هذلیه فرقه ای است که از معتزله انشعاب یافته است و به پیروان ابو هذیل اطلاق می شود.
معتزله در لغت یعنی گروهی که خود را از دیگران کنار بکشند اما در اصطلاح به کسانی می گفتند که در مصداق ایمان و کفر در اهل کبائر، نه حرف خوارج و نه حرف مرجئه را نپذیرفتند و قسمتی مابین این دو را قائل شدند و رهبرشان واصل ابن عطا می باشد.
معنای حدیث متواتر
حدیث متواتر در نظر اهل حدیث، حدیثی است که از جماعتی نقل شده که برای انسان علم آور است. زیرا اجتماع آنها بر کذب محال می باشد. برخی از فرق بزرگ اهل سنت بوده اند که بعدها و در طول زمان به فرق مختلفی تقسیم شدند که از جمله آنها مذهب اعتزال بود که از واصل بن عطا شروع شده و بعدها منجر به این شد که دو مکتب بزرگ اهل سنت به نام اشاعره و معتزله تقسیم شدند که بعدها هر کدام از این دو فرقه به فرق کوچکتری تقسیم شدند که فرقه هذیلیه از فرق منشعب مکتب اعتزال بود.
تاریخچه هذیلیه
هذیله پیروان ابی الهذیل می باشند. وی که معروف به ابوهذیل علاف بصری بوده است. به سال ۱۳۵ ه. ق بدنیا آمد و در سال ۲۳۵ از دار دنیا رفت. از این جهت به وی علاف گویند که در محله علافان بصره زندگی می کرد. وی شیخ و بزرگ معتزله بوده و از طبقه ششم معتزله محسوب می شود. او از شاگردان مکتب عثمان بن خالد بن ولید و وی هم از شاگردان واصل بن عطا می باشد. هر چند برخی گفته اند که وی مکتب اعتزال را از حسن بن ابی الحسن بصری (حسن بصری همان شخصی است که در روایت احتجاج از امیرالمومنین وارد شده که فرمودند : برای هر امتی سامری است و این شخص (اشاره به حسن بصری) سامری این امت است.) گرفته است.وی دارای اعتقادات خاصی بوده است که طبق اظهار نظر برخی از جمله شهرستانی، این عقاید خود را در ابتدای امر از فلاسفه اخذ نموده و بعد با پر و بال دادن، تبیین و توجیه، آنها را به شکل جدیدی بیان نموده است و غالب آنها عقایدی است که یا مخالف با اجماع و یا مخالف با اعتقادات اشاعره بوده است. وی حدود ۱۰۰ سال عمر کرد و در اوائل حکومت متوکل حدود سال ۲۳۵ ه. ق از دار دنیا رفت.
کتب رد بر ابوهذل
...