هاینکل هائی ۱۰۰

هاینکل هائی ۱۰۰ ( به آلمانی: Heinkel He 100 ) یک هواگرد جنگنده تک باله تک موتوره دوره پیش از جنگ جهانی دوم ساخت شرکت هاینکل در آلمان بود. این هواگرد یکی از سریعترین جنگنده ها در زمان خود بود؛ با این حال، با وجود استفاده تبلیغاتی، وارد خط تولید عمده و خدمت در لوفت وافه نشد.
پس از آن که لوفت وافه مسرشمیت ب اف ۱۰۹ را بر هاینکل هائی ۱۱۲ ترجیح داد[ ۱] ، گروه ارنست هاینکل هاینکل هائی ۱۰۰ را به عنوان جانشین بالقوه ب اف ۱۰۹[ ۲] ، به صورت یک جنگنده پرسرعت طراحی کرد. این هواگرد به گونه ای مهندسی شد که با حداقل تعداد قطعات و دشواری ساخت، به سهولت تولید شود. پیش نمونه هائی ۱۰۰آ ( a ) روز ۲۲ ژانویه سال ۱۹۳۸ برای نخستین بار به پرواز درآمد. نیرو محرکه را یک موتور دایملر - بنتس دی ب ۶۰۱ با سامانه ویژه خنک سازی آبی تحت فشار، تأمین می کرد. پیش نمونه دوم با موتور دی ب ۶۰۱اِم با خلبانی ارنتست اودت روز ۶ ژوئن سال ۱۹۳۸ رکورد هواگرد زمین پایه برای طی مسافت ۱۰۰ کیلومتری در گردش بسته را شکست. [ ۱]
هواگرد رسماً هائی ۱۱۲او خوانده شد تا موجب افزایش شهرت هائی ۱۱۲ب که به امپراتوری ژاپن و اسپانیا فروخته شده بود، شود. پیش نمونه سوم که برای شکستن رکورد جهانی سرعت مطلق ساخته شد، طول بال کمتر، آسمانه هوا لغزتر و موتور تقویت شده دی ب ۶۰۱ داشت. به هر حال ماه سپتامبر سقوط کرد و با پیش نمونه هشتم جایگزین شد. هانس دیترله توانست روز ۳۰ مارس سال ۱۹۳۹ در ارانینبورگ با این هواگرد رکورد سرعت را به ۷۴۶٫۶۱ کیلومتر بر ساعت برساند. پیش نمونه های چهارم و پنجم هائی ۱۰۰ب ( B ) نام گرفتند. پبش نمونه های ششم، هفتم و نهم با استاندارهای مدل هائی ۱۰۰سی تکمیل شدند. سومین هواگرد از این نوع نخستین نمونه مسلح بود که دو توپ خودکار ۲۰ میلی متری ام گه اف اف و چهار مسلسل ۷٫۹۲ میلی متری ام گه ۱۷ داشت. [ ۱]
نقایص هدایت پذیری در پروازهای آزمایشی مرکز رشلین عیان شد تا مدل هائی ۱۰۰ده برای رفع آن پدید آید. در این مدل سطوح هدایت دُم بزرگ تر بود و یک رادیاتور سنتی نیمه جمع شونده در کف بدنه به جای سامانه سر بسته پیشین، داشت. این هواگرد به یک توپ خودکار ام گه اف اف در دماغه و دو مسلسل ام گه ۱۷ در بال ها مسلح بود. مجموعاً ۱۵ فروند از مدل هائی ۱۰۰ده تولید شد که شامل سه نمونه پیش تولید هائی ۱۰۰ده - ۰ و دوازده هواگرد تولیدی هائی ۱۰۰ده - ۱ می شد. [ ۱]