[ویکی فقه] سجده، نشان تذلّل و خاکساری در برابر خداوند و عالی ترین درجه عبودیت است.
در سرزمین وجود انسان دست اندازها و ناهمواری های زیادی وجود دارد که همواره باید برای هموار کردن آن همت نمود. آنچه از روحعبادت به دست می آید و فلسفه اصلی عبادت را تشکیل می دهد مبارزه با همین دست اندازها است. دست اندازهای مانند حسد، کبر، دروغ، حرص و طمع، بی مسؤولیتی، بی تعهدی، شهوت پرستی، مقام پرستی، زرپرستی، و...چیزی نیست که بتوان به سادگی با آن دست و پنجه نرم کرد و یا از کنار آن به راحتی گذر نمود و از آن گذشت کرد.اگر به طور دقیق و عمیق، آن هم با مدد جستن از ذات اَقدَسِ اِله، با آن به مبارزه پرداخته نشود، تمام هستی و انسانیت انسان بیچاره واژگون خواهد گشت و چیزی باقی نمی ماند که انسان بدان دل خوش کند.خداوند برای مبارزه با این گونه بیماری های خطرناک و خطرساز، راههای مبارزه منطقی را باز گذاشت، تا انسان بتواند با دشمنان بیرون و درون، به طور دائم به مبارزه بپردازد.عبادت یعنی هموار کردن این ناهمواری ها و دست اندازها.عبادت دارای شیوه های مختلف و دقیق است و شاخه های زیادی را به خود اختصاص داده است.یکی از «شاخه های طوبای» عبادت، سجده است که در این نوشتار ما از آن به عنوان «فرودگاه الهی» نام بردیم.تمام ارزش ها و آرمان ها، باید از راه سجده گاه گذر کند و مُهر و آرم الهی بر آن حک گردد تا ارزش واقعی آن نمایان شود.اصل اوّل:آرایش آرامش در سجده گاه
معنای سجده
سر بر زمین نهادن، پیشانی بر زمین نهادن، فروتنی نمودن، خاضع شدن، مطیع شدن، شکر کردن. تذلّل، چانه را بر زمین نهادن، به رو بر زمین افتادن. تمامی این معنای، به وحدت مطلوب و معانی واحد باز می گردد و آن قرار گرفتن بنده بی نهایت کوچک در مقابل صاحب و رب بی نهایت بزرگ است.سجده گاه نمایش و تمرین کوچکی نمودن است و تنها جایی که کوچکی نمودن جایز و حتّی زیبا است، سجده گاه می باشد و برای همیشه باید در مقابل یکتای بی همتا، کوچکی نمود و از ناحیه آن کوچک نمایی به عظمت های زیبا دست یازید.بر خاک افتادن در صورتی جایز و زیبا است که برای یکتای بی همتا باشد.در واقع سجده گاه منطقه ممنوعه ای است که هیچ بیگانه ای نباید در آن حریم قدم نهد و عرض اندام نماید.سجده گاه همان فرودگاه الهی است که موحدان واقعی برای دست یافتن به یکسویی و یکتایی، در آنجا بر خاک، خانه نشین گشته اند و در انتظار نشسته اند تا به افلاک و ملکوت پرواز کنند.
آرایش شرعی
۱.در هر رکعت از نمازهای واجب و مستحب دو سجده واجب است.۲.دو سجده با هم رکن نماز محسوب می گردد.از این روی هرگاه هر دو را عمداً یا از روی فراموشی ترک کند یا به جای دو سجده چهار سجده به جا آورد نماز باطل است.
← صورت سجده
...
در سرزمین وجود انسان دست اندازها و ناهمواری های زیادی وجود دارد که همواره باید برای هموار کردن آن همت نمود. آنچه از روحعبادت به دست می آید و فلسفه اصلی عبادت را تشکیل می دهد مبارزه با همین دست اندازها است. دست اندازهای مانند حسد، کبر، دروغ، حرص و طمع، بی مسؤولیتی، بی تعهدی، شهوت پرستی، مقام پرستی، زرپرستی، و...چیزی نیست که بتوان به سادگی با آن دست و پنجه نرم کرد و یا از کنار آن به راحتی گذر نمود و از آن گذشت کرد.اگر به طور دقیق و عمیق، آن هم با مدد جستن از ذات اَقدَسِ اِله، با آن به مبارزه پرداخته نشود، تمام هستی و انسانیت انسان بیچاره واژگون خواهد گشت و چیزی باقی نمی ماند که انسان بدان دل خوش کند.خداوند برای مبارزه با این گونه بیماری های خطرناک و خطرساز، راههای مبارزه منطقی را باز گذاشت، تا انسان بتواند با دشمنان بیرون و درون، به طور دائم به مبارزه بپردازد.عبادت یعنی هموار کردن این ناهمواری ها و دست اندازها.عبادت دارای شیوه های مختلف و دقیق است و شاخه های زیادی را به خود اختصاص داده است.یکی از «شاخه های طوبای» عبادت، سجده است که در این نوشتار ما از آن به عنوان «فرودگاه الهی» نام بردیم.تمام ارزش ها و آرمان ها، باید از راه سجده گاه گذر کند و مُهر و آرم الهی بر آن حک گردد تا ارزش واقعی آن نمایان شود.اصل اوّل:آرایش آرامش در سجده گاه
معنای سجده
سر بر زمین نهادن، پیشانی بر زمین نهادن، فروتنی نمودن، خاضع شدن، مطیع شدن، شکر کردن. تذلّل، چانه را بر زمین نهادن، به رو بر زمین افتادن. تمامی این معنای، به وحدت مطلوب و معانی واحد باز می گردد و آن قرار گرفتن بنده بی نهایت کوچک در مقابل صاحب و رب بی نهایت بزرگ است.سجده گاه نمایش و تمرین کوچکی نمودن است و تنها جایی که کوچکی نمودن جایز و حتّی زیبا است، سجده گاه می باشد و برای همیشه باید در مقابل یکتای بی همتا، کوچکی نمود و از ناحیه آن کوچک نمایی به عظمت های زیبا دست یازید.بر خاک افتادن در صورتی جایز و زیبا است که برای یکتای بی همتا باشد.در واقع سجده گاه منطقه ممنوعه ای است که هیچ بیگانه ای نباید در آن حریم قدم نهد و عرض اندام نماید.سجده گاه همان فرودگاه الهی است که موحدان واقعی برای دست یافتن به یکسویی و یکتایی، در آنجا بر خاک، خانه نشین گشته اند و در انتظار نشسته اند تا به افلاک و ملکوت پرواز کنند.
آرایش شرعی
۱.در هر رکعت از نمازهای واجب و مستحب دو سجده واجب است.۲.دو سجده با هم رکن نماز محسوب می گردد.از این روی هرگاه هر دو را عمداً یا از روی فراموشی ترک کند یا به جای دو سجده چهار سجده به جا آورد نماز باطل است.
← صورت سجده
...
wikifeqh: نقش_تربیتی_سجده