[ویکی اهل البیت] نقش امام سجاد (ع) در قیام حسینی. پیشوای چهارم شیعیان؛ حضرت امام سجاد علیه السلام، در واقعه کربلا و در روزی که پدر بزرگوارش امام حسین علیه السلام و یارانش به شهادت رسیدند، به شدت بیمار بود به گونه ای که در مواردی می خواستند آن حضرت را به شهادت برسانند، عده ای گفتند: او را همین بیماری که دارد، کفایت می کند.
مصلحت الهی در این امر نهفته بود که امر امامت تداوم یابد و آن حضرت زنده بماند، پیام حماسه کربلا را به همراه عمه اش زینب سلام الله علیها و دیگر اسرای کربلا به خوبی به همگان برساند، تداوم این نهضت را سبب شود و چهره پلید امویان را با افشای جنایت های هولناکشان رسوا سازد.
پس از عاشورای سال 61 زمانی که اهل بیت علیهم السلام را به کوفه منتقل کردند، علاوه بر زینب سلام الله علیها، امام سجاد علیه السلام نیز با خطبه ای آتشین به تبیین حقایق و روشن گری پرداختند. آن حضرت وقتی گریه و ناله کوفیان را مشاهده کرد، فرمود: برای ما نوحه سرایی و زاری می کنید؟ پس چه کسی عزیزان ما را کشته است؟
امام سجاد علیه السلام پس از حضرت زینب سلام الله علیها و فاطمه صغری به جمعیتی که زار زار می گریستند، رو کرد و به ایراد سخن پرداخت. آن حضرت در سخنرانی اش، ضمن معرفی خویش
علاوه بر بیان جنایات مزدوران یزید، به توبیخ کوفیان پرداخت.
حضرت در خطبه ای که برای کوفیان خواند به فریبکاری آن ها اشاره کرد و آن ها را به خاطر پیمان شکنی مورد ملامت قرار داد. در بخشی از سخنان حضرت آمده است: ای مردم شما را به خدا قسم آیا می دانید که روزی به پدرم نامه ها نوشتید و او را فریب دادید و عهد و پیمان خود را با او محکم ساختید و سپس خود به جنگ وی برخاستید. هلاکت بر شما از این توشه که برای خود پیش فرستادید...
سخنان حضرت سبب شد کوفیان به سرزنش خویش بپردازند.
مصلحت الهی در این امر نهفته بود که امر امامت تداوم یابد و آن حضرت زنده بماند، پیام حماسه کربلا را به همراه عمه اش زینب سلام الله علیها و دیگر اسرای کربلا به خوبی به همگان برساند، تداوم این نهضت را سبب شود و چهره پلید امویان را با افشای جنایت های هولناکشان رسوا سازد.
پس از عاشورای سال 61 زمانی که اهل بیت علیهم السلام را به کوفه منتقل کردند، علاوه بر زینب سلام الله علیها، امام سجاد علیه السلام نیز با خطبه ای آتشین به تبیین حقایق و روشن گری پرداختند. آن حضرت وقتی گریه و ناله کوفیان را مشاهده کرد، فرمود: برای ما نوحه سرایی و زاری می کنید؟ پس چه کسی عزیزان ما را کشته است؟
امام سجاد علیه السلام پس از حضرت زینب سلام الله علیها و فاطمه صغری به جمعیتی که زار زار می گریستند، رو کرد و به ایراد سخن پرداخت. آن حضرت در سخنرانی اش، ضمن معرفی خویش
علاوه بر بیان جنایات مزدوران یزید، به توبیخ کوفیان پرداخت.
حضرت در خطبه ای که برای کوفیان خواند به فریبکاری آن ها اشاره کرد و آن ها را به خاطر پیمان شکنی مورد ملامت قرار داد. در بخشی از سخنان حضرت آمده است: ای مردم شما را به خدا قسم آیا می دانید که روزی به پدرم نامه ها نوشتید و او را فریب دادید و عهد و پیمان خود را با او محکم ساختید و سپس خود به جنگ وی برخاستید. هلاکت بر شما از این توشه که برای خود پیش فرستادید...
سخنان حضرت سبب شد کوفیان به سرزنش خویش بپردازند.
wikiahlb: نقش_امام_سجاد_(ع)_در_قیام_حسینی
[ویکی فقه] حضرت امام سجاد (علیه السّلام) بزرگ مبلغ قیام عاشورا، با سخنرانی و خطبه های آتشین خود توانست نهضت حق طلبانه سالار شهیدان را از هجوم تحریف، نجات بخشد. اینک بعد از گذشت پانزده قرن همچنان این قیام، پرشکوه و جاودانه است.
پیشوای چهارم شیعیان، حضرت امام سجاد (علیه السّلام)، در واقعه کربلا و در روزی که پدر بزرگوارش امام حسین (علیه السّلام) و یارانش به شهادت رسیدند، به شدت بیمار بود به گونه ای که در مواردی می خواستند آن حضرت را به شهادت برسانند، عده ای گفتند: او را همین بیماری که دارد کفایت می کند. «حمید بن مسلم می گوید: وَ مَعَ شِمْرٍ جَمَاعَةٌ مِنَ الرَّجَّالَةِ فَقَالُوا لَهُ اَ لَا نَقْتُلُ هَذَا الْعَلِیلَ فَقُلْتُ سُبْحَانَ الله اَ یُقْتَلُ الصِّبْیَانُ اِنَّمَا هُوَ صَبِیٌّ وَ اِنَّهُ لِمَا بِهِ فَلَمْ اَزَلْ حَتَّی رَدَدْتُهُمْ عَنْهُ. گروهی از پیادگان همراه شمر سر رسیدند پس به شمر گفتند: آیا این بیمار را نمی کشی؟ من گفتم: سبحان الله آیا کودکان را هم می کشند؟ جز این نیست که این کودکی است و همین بیماری که دارد او را بس است؟ پس پیوسته آنجا بودم تا آنان را از او دور کردم .»
تداوم امامت
مصلحت الهی در این امر نهفته بود که امر امامت تداوم یابد و آن حضرت زنده بماند، پیام حماسه کربلا را به همراه عمه اش زینب (سلام الله علیها) و دیگر اسرای کربلا به خوبی به همگان برساند، تداوم این نهضت را سبب شود و چهره پلید امویان را با افشای جنایت های هولناکشان رسوا سازد.
نهضت عاشورا
پس از عاشورای سال ۶۱ زمانی که اهل بیت (علیهم السّلام) را به کوفه منتقل کردند، علاوه بر زینب (سلام الله علیها)، امام سجاد (علیه السّلام) نیز با خطبه ای آتشین به تبیین حقایق و روشن گری پرداختند. آن حضرت وقتی گریه و ناله کوفیان را مشاهده کرد، فرمود: برای ما نوحه سرایی و زاری می کنید؟ پس چه کسی عزیزان ما را کشته است؟ «اَ تَنُوحُونَ وَ تَبْکُونَ مِنْ اَجْلِنَا - فَمَنْ قَتَلَنَا» امام سجاد (علیه السّلام) پس از حضرت زینب (سلام الله علیها) و فاطمه صغری، به جمعیتی که زار زار می گریستند، رو کرد و به ایراد سخن پرداخت. آن حضرت در سخنرانی اش، ضمن معرفی خویش «... انا علیّ بن الحسین بن علیّ بن ابی طالب (علیه السّلام) انا ابن من انتهکت حرمته و سلبت نعمته و انتهب ماله و سبی عیاله انا ابن المذبوح بشطّ الفرات... » علاوه بر بیان جنایات مزدوران یزید، به توبیخ کوفیان پرداخت.
آگاه سازی امام سجاد
...
پیشوای چهارم شیعیان، حضرت امام سجاد (علیه السّلام)، در واقعه کربلا و در روزی که پدر بزرگوارش امام حسین (علیه السّلام) و یارانش به شهادت رسیدند، به شدت بیمار بود به گونه ای که در مواردی می خواستند آن حضرت را به شهادت برسانند، عده ای گفتند: او را همین بیماری که دارد کفایت می کند. «حمید بن مسلم می گوید: وَ مَعَ شِمْرٍ جَمَاعَةٌ مِنَ الرَّجَّالَةِ فَقَالُوا لَهُ اَ لَا نَقْتُلُ هَذَا الْعَلِیلَ فَقُلْتُ سُبْحَانَ الله اَ یُقْتَلُ الصِّبْیَانُ اِنَّمَا هُوَ صَبِیٌّ وَ اِنَّهُ لِمَا بِهِ فَلَمْ اَزَلْ حَتَّی رَدَدْتُهُمْ عَنْهُ. گروهی از پیادگان همراه شمر سر رسیدند پس به شمر گفتند: آیا این بیمار را نمی کشی؟ من گفتم: سبحان الله آیا کودکان را هم می کشند؟ جز این نیست که این کودکی است و همین بیماری که دارد او را بس است؟ پس پیوسته آنجا بودم تا آنان را از او دور کردم .»
تداوم امامت
مصلحت الهی در این امر نهفته بود که امر امامت تداوم یابد و آن حضرت زنده بماند، پیام حماسه کربلا را به همراه عمه اش زینب (سلام الله علیها) و دیگر اسرای کربلا به خوبی به همگان برساند، تداوم این نهضت را سبب شود و چهره پلید امویان را با افشای جنایت های هولناکشان رسوا سازد.
نهضت عاشورا
پس از عاشورای سال ۶۱ زمانی که اهل بیت (علیهم السّلام) را به کوفه منتقل کردند، علاوه بر زینب (سلام الله علیها)، امام سجاد (علیه السّلام) نیز با خطبه ای آتشین به تبیین حقایق و روشن گری پرداختند. آن حضرت وقتی گریه و ناله کوفیان را مشاهده کرد، فرمود: برای ما نوحه سرایی و زاری می کنید؟ پس چه کسی عزیزان ما را کشته است؟ «اَ تَنُوحُونَ وَ تَبْکُونَ مِنْ اَجْلِنَا - فَمَنْ قَتَلَنَا» امام سجاد (علیه السّلام) پس از حضرت زینب (سلام الله علیها) و فاطمه صغری، به جمعیتی که زار زار می گریستند، رو کرد و به ایراد سخن پرداخت. آن حضرت در سخنرانی اش، ضمن معرفی خویش «... انا علیّ بن الحسین بن علیّ بن ابی طالب (علیه السّلام) انا ابن من انتهکت حرمته و سلبت نعمته و انتهب ماله و سبی عیاله انا ابن المذبوح بشطّ الفرات... » علاوه بر بیان جنایات مزدوران یزید، به توبیخ کوفیان پرداخت.
آگاه سازی امام سجاد
...
wikifeqh: نقش_امام_سجاد_در_قیام_حسینی