نظریه اجتماعی

نظریه اجتماعی ( به انگلیسی: Social Theory ) یک چارچوب نظری است که برای مطالعه و تفسیر پدیده های اجتماعی در یک مکتب فکری خاص به کار می رود. نظریه های اجتماعی، ابزار مهمی در دست جامعه شناسان و دانشمندان علوم اجتماعی هستند و به بحث های تاریخی در مورد معتبرترین و مطمئن ترین روش شناسی ها مربوط می شوند.
نظریه های اجتماعی چارچوب های تحلیلی یا پارادایمهایی هستند که برای توصیف و تبیین پدیده های اجتماعی استفاده می شوند. [ ۱] ابزاری که توسط دانشمندان اجتماعی استفاده می شود، نظریه های اجتماعی مربوط به مباحث تاریخی در مورد اعتبار و اعتماد روش های مختلف است ( به عنوان مثال اثبات گرایی و ضد اثبات گرایی، اولویت هر دو ساختار یا نمایندگی و همچنین رابطه بین احتمال و ضرورت. نظریه اجتماعی به صورت غیررسمی یا در خارج از مباحث علوم اجتماعی و سیاسی دانشگاهی، ممکن است به عنوان «انتقاد اجتماعی» یا «تفسیر اجتماعی»، یا «انتقاد فرهنگی» نامیده شود و ممکن است مرتبط باشد هم با بورس تحصیلی رسمی فرهنگی و ادبی و دیگر اشکال نوشتاری غیردانشگاهی یا روزنامه نگاری. خطای یادکرد: برچسب < ref> غیرمجاز؛ نام های غیرمجاز یا بیش از اندازه ( ) . :   10  همان طور که امروزه نظریه اجتماعی به رسمیت شناخته شده است در سده بیستم به عنوان یک رشته متمایز ظهور کرد و تا حد زیادی با نگرش تفکر انتقادی برابر بود و تمایل به شناخت از طریق پسینی روش های کشف، به جای پیشینی روش های سنتی داشت.
اندیشه اجتماعی نظریه های عمومی را برای توضیح اعمال و رفتار جامعه به طور کلی ارائه می دهد که شامل ایده های جامعه شناسی، سیاسی و فلسفی می شود. نظریه اجتماعی کلاسیک عموماً از منظر فلسفه غرب ارائه شده است و اغلب به عنوان اروپامحوری تلقی می شود.
با توجه به دائرةالمعارف جامعه شناسی بلک ول، نظریه سازی بسیار مهم است:
کنفوسیوس ( ۵۵۱–۴۷۹ پ. م ) جامعه ای عادلانه را فرض می کرد که فراتر از جامعه معاصر او ایالت های متخاصم بود. [ ۳] بعدها، همچنین در چین، موزی ( حدود ۴۷۰ - حدود ۳۹۰ پ. م ) یک جامعه شناسی عمل گرایانه تر ولی در اصل اخلاقی را توصیه کرد.
در غرب، سن آگوستین ( ۳۵۴–۴۳۰ ) منحصراً به ایده "جامعه عادلانه" توجه داشت. سنت آگوستین جامعه متاخر روم باستان را به نسبت آنچه او از خدایان نادرست می داند و در واکنش به نظریه شهر خدا، از دریچه نفرت و تحقیر توصیف می کند. یونان باستان فیلسوفان، از جمله ارسطو ( ۳۸۴–۳۲۲ پ. م ) و افلاطون ( ۴۲۸/۴۲۷ یا ۴۲۴/۴۲۳–۳۴۸/۳۴۷ پ. م ) ، تمایزی بین سیاست و جامعه نمی بینند. به مفهوم جامعه تا دوره روشنگری مطرح نشد. این واژه، "société"، احتمالاً برای اولین بار توسط ژان ژاک روسو در بحث روابط اجتماعی به عنوان مفهوم کلیدی مورد استفاده قرار گرفت. [ ۴] پیش از روشنگری، نظریه اجتماعی تا حد زیادی روایت و هنجاری شکل گرفت. این داستان به عنوان داستان و افسانه بیان شد و ممکن است تصور شود که فیلسوفان پیشاسقراطی و معلمان دینی پیشگامان نظریه اجتماعی مناسب بوده اند.