نصرالله شبستری

[ویکی فقه] مفسر بزرگ، آیت الله شیخ نصرالله زرگر شبستری در روز چهارشنبه نهم ربیع الآخر سال ۱۳۳۳ هـ. ق (چهارم اسفند ۱۲۹۲ش) در کوی لیل آباد تبریز چشم به عرصه هستی گشود.
پدرش، میرزا عبدالله شبستری صنعتگری بسیار متدین و پاک فطرت بود و از خوبان روزگار به شمار می رفت. (نویسنده گنجینه دانشمندان پدر وی را با عنوان «العالم العلام الشیخ عبدالله» یاد کرده که اشتباه است) از او چهار پسر و هفت دختر به یادگار ماند که برخی در قید حیات هستند.
تحصیلات
نصرالله در کودکی با پدر به شبستر رفت و با تشویق آیت الله حاج میرزا کاظم شبستری (آیت الله حاج میرزا کاظم مجتهد شبستری در سال ۱۳۰۷هـ. ق در شبستر به دنیا آمد. علوم مقدماتی را از آقا میرزا محمد آقا شبستری استفاده کرد و سپس برای تکمیل دروس دینی به تبریز و سپس به عراق عزیمت نمود و در حوزه های علمیه نجف اشرف، کربلاء و سامراء به تحصیل پرداخت. اسامی استادان وی در آن دیار چنین است : آیات سید محمد کاظم یزدی طباطبایی ، ملا فتح الله شیخ الشریعه اصفهانی ، سید محمد فیروز آبادی ، شیخ محمد حسین غروی اصفهانی ، میرزا محمد حسین نائینی ، شیخ زین العابدین مرندی تبریزی و میرزا محمد تقی شیرازی . آیت الله مجتهد شبستری پس از ۱۸ سال سکونت در نجف اشرف و دریافت اجازات اجتهاد و نقل حدیث از استادانش، به زادگاه خویش برگشت و به امور شرعی و تدریس سطوح مختلف حوزوی پرداخت. از کارهای وی در شبستر تاسیس حوزه علمیه در آن شهر و مدرسه اسلامی برای تربیت بچه ها در تبریز است. سرانجام ایشان پس از سالها تدریس، تالیف و تربیت طلاب علوم اسلامی در سال ۱۳۶۶هـ. ق وفات نمود و در قبرستان نو شهر مقدس قم به خاک سپرده شد. (فرهیختگان آذربایجان، خطی، محمد الوانساز خویی))وارد حوزه علمیه گردید. وی در بیست سالگی برای ادامه تحصیل راهی مدرسه علمیه طالبیه تبریز شد. علوم مقدماتی و قسمتی از سطح را در پیش بزرگان تبریز آموخت و با طلاب با استعدادی همچون شیخ ابراهیم وحدت تبریزی به مباحثه نشست و آنگاه به مشهد مقدس رفت و پس از مدتی به قم آمد و در جلسات درسی آیت الله سید محمدحجت کوه کمری حاضرشد. او شش ماه بعد در سال ۱۳۶۰ هـ. ق به عراق رفت و در نجف اشرف از محفل فقهی و اصولی، آیات: سید ابوالحسن اصفهانی ، شیخ محمد حسین کمپانی اصفهانی ، آقا ضیاء الدین عراقی ، سید محسن حکیم ، سید ابوالقاسم خویی و میرزا باقر زنجانی کسب فیض نمود. دوره فلسفه و حکمت اسلامی را نیز از آیت الله شیخ صدرا بادکوبه ای آموخت وبعد از هشت سال که در این رشته ها صاحب نظر گردید، به تبریز برگشت.
اجازات
ایشان از جمعی از بزرگان علم و حدیث اجازه نقل حدیث و اجتهاد گرفت. اسامی مشایخ وی به ترتیب صدور اجازه چنین است :۱. حاج ملا علی واعظ خیابانی تبریزی .۲. سید ابوالحسن اصفهانی .۳. شیخ آقا بزرگ تهرانی .۴. سید محسن حکیم .۵. حاج میرزا علی شیخ الاسلامی . (اجازه وی در خصوص قرائت دعای سیفی است)۶. شیخ محمد صالح مازندرانی سمنانی .۷. حاج میرزا محمد تهرانی . ۸. شیخ محمد باقر ساعدی خراسانی .۹. سید محمد رضا گلپایگانی .۱۰. سید شهاب الدین مرعشی نجفی .۱۱. سید مصطفی خوانساری . خود نیز به افرادی همچون، آیت الله سید ابوالحسن مولانا (سال ۱۴۱۱هـ. ق) و آیت الله سید عبداللطیف قرشی خویی اجازه روایی داد.
بر کرسی تدریس
...

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است
عالم دینی، فقیه و مدرس. در تبریز متولد شد، مقدمات و سطوح را در زادگاهش خواند. سپس به قم مسافرت کرد و در فقه و اصول شاگردی آیت اللَّه حجت کوه کمری را نمود. آنگاه به نجف رفت و از محضر آیت اللَّه اصفهانی و آیت اللَّه شیخ محمدحسین غروی و آیت اللَّه آقا ضیاءالدین عراقی و پس از آنان از آیت اللَّه حکیم و آیت اللَّه خویی و آیت اللَّه میرزا باقر زنجانی استفاده ی کامل نمود.
دوره ی فلسفه و حکمت را از آقا شیخ صدرا بادکوبه ای فراگرفت و با اجازات عدیده اجتهاد و روایت به وطن بازگشت و در تبریز به انجام وظائف دینی و اقامه ی نماز جماعت و تدریس پرداخت. از آثارش: «زندگانی حضرت لقمان حکیم» به نام «در یتیم»؛ «هدایه الاقران الی اخبار لقمان الحکیم» و مختصر آن «الکلمه الطیبه»، در نصایح لقمان حکیم؛ «اللولو النضید فی شرح زیاره مولینا ابی عبداللَّه الشهید علیه السلام»؛ مقدمه و تعلیقات بر «آداب الصلاه» علامه مجلسی؛ کتاب «وفادار باشید».