نشریه توفیق

[ویکی فقه] نشریه توفیق، هفته نامه ای فکاهی و سیاسی با نیم قرن فعالیت (از ۱۳۰۱ تا ۱۳۵۰ ش) که صاحب امتیاز و اولین مدیر آن حسین توفیق بود.
حسین توفیق، شاعر و روزنامه نگار، فرزند نجفقلی میرزا، در ۱۴ مهر ۱۲۵۸/ ۱۸ شوال ۱۲۹۶ در تهران به دنیا آمد. او بیش از نیمی از عمر خود را صرف اشاعه معارف و ادبیات کرد. چهار سال، از اواخر ۱۲۹۶ ش تا اواسط ۱۳۰۰ ش، سردبیر روزنامه گل زرد بود و در ۱۳۰۱ ش موفق به گرفتن امتیاز نشریه توفیق شد. او در ۲۹ بهمن ۱۳۱۸، پس از سپردن اداره مجله به تنها فرزندش، محمدعلی توفیق، درگذشت.
اولین دوره انتشار مجله
نخستین شماره توفیق در ۱۳۰۱ ش منتشر شد و انتشار آن در سه دوره ناپیوسته ادامه یافت. دوره نخست از ۱۳۰۱ تا ۱۳۱۸ ش به مدیریت حسین توفیق بود که با مرگ وی در ۱۳۱۸ ش به پایان رسید. توفیق در اوایل این دوره نشریه ای جدّی بود و صبغه اخلاقی و ادبی داشت و گاه مطالب فکاهی نیز در آن چاپ می شد. از اواسط سال پنجم، با کسب امتیاز چاپ کاریکاتور در آن، بیشتر صورت فکاهی گرفت و پس از مدتی کاملاً ادبی شد. طی شش سال فعالیت ادبی، مطالب توفیق منظوم بود. در صفحه نخست، ستون ثابتی با عنوان «شادروان فتحعلی خان صبا»، مشتمل بر اشعار وی، داشت و آثاری از حسین توفیق نیز در این صفحه چاپ می شد و مسابقه ادبی نیز برگزار می گردید. از اوایل ۱۳۱۷ ش، توفیق دوباره به صورت فکاهی درآمد و مسئله ازدواج و تشویق جوانان به آن، از مضامین اصلی آن بود. تقارن نخستین دوره توفیق با حاکمیت رضاشاه (۱۳۰۴ـ۱۳۲۰ ش)، سبب شد که مطالب نشریه با سانسور همراه شود، اما در دوره های بعد این مشکل وجود نداشت. توفیق در این دوره بیش تر به مسائل اخلاقی و اجتماعی می پرداخت و از این رو بدون وقفه منتشر می شد.
دومین دوره انتشار مجله
دوره دوم پس از مرگ حسین توفیق، با مدیریت فرزندش، محمدعلی توفیق، آغاز شد و تا کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ ادامه یافت.
← توقیف توفیق
...