نخودچی

نخودچی یک میان وعده از نخودهای پخته شده است که در ایران، سوریه و ترکیه رایج است و گاهی با نمک، ادویه جات، ترشی جات، گل میخک یا آبنبات پوشش داده می شود. در ممقان بیش از ۱۳۰۰ واحد نخودپزی وجود دارند که ۴۰ درصد نخود سفید تولید شده را به نخودچی تبدیل می کنند. [ ۱] نخودهای مورد استفاده برای نخودچی، نخودهای تازه و ریز هستند که در آب پخته شده و پس از آبکش شدن پوست آن جدا می شود. سپس در مرحله بودادن در دیگ های بزرگ با نمک یا شکر تفت داده و ترد و پفکی می شود. در تونس واژهٔ "Leblebi" به یک سوپ صبحانهٔ پرطرفدار نخود اشاره دارد که حاوی تخم مرغ و نان خشک هم است.
تاریخچه پیدایش نخودچی مشخص نیست، هرچند که گمان می رود پیدایش آن در ایران صورت گرفته باشد.
تاریخنگاران اروپایی از جمله مایکل اکسورثی از نخودچی به عنوان غذای اصلی نادرشاه افشار در جنگها نام میبرند.
روش های تولید نخودچی یک سنت ارثی است که با مراحل و تجهیزات مورد استفاده صنعتی متفاوت است. نخودها می توانند شکل، اندازه، رنگ و زمان برداشت متفاوتی داشته باشند. به طور کلی، برای درست کردن نخودچی دانه های بزرگ ( ۸ تا ۹ میلی متر اندازه قطر و وزن هر ۱۰۰ دانه بین ۳۰٫۰ تا ۵۰٫۰ گرم [ نیازمند شفاف سازی] ) ، رنگ روشن تر، گرد و صاف و مانند نخود کابلی ترجیح داده می شود؛ پوشش بدنه ضخیم نخود، برای برداشتن آسان آن از روی دانه لازم است. زمان برداشت و فرایند کنترل دما کیفیت نخودچی را تعیین می کند. نخودها تمیز و طبقه بندی می شوند، دانه های خام، آسیب دیده، کاهش یافته و نخودهای شکسته دور انداخته می شوند. روش تهیه نخودچی معمولاً شامل ابزارهایی برای تمیز کردن، طبقه بندی و گرمایش است؛ روش تهیه نخودچی به شرح زیر است:
• تمیز کردن و درجه بندی نخودها
• خیساندن
• مرطوب نگه داشتن نخودها ( پیش از جوشاندن و استراحت )
• جوشاندن
• استراحت دادن
• برشته کردن
• خشک کردن
نخودچی به دلیل این که کوچک تر از نخودهای معمولی بوده است به آن «نخودچی» به معنای نخود ریز می گویند. [ ۲]