ناتالی ساروت

ناتالی ساروت ( به فرانسوی: Nathalie Sarraute ) ( ۱۸ ژوئیه ۱۹۰۰[ ۱] در ایوانوفو، روسیه - ۱۹اکتبر ۱۹۹۹ در پاریس، فرانسه ) حقوق دان، رمان نویس و نظریه پرداز ادبی یهودی فرانسوی زبان بود.
ساروت یکی از برجسته ترین نویسندگان مکتب رمان نو در فرانسه است. اثر تئوریک او عصر بدگمانی ( ۱۹۵۶ ) در کنار کتاب درباره رمان نو نوشته آلن رب گریه مانیفست این مکتب شمرده می شوند. [ ۲]
ناتالی در خانواده یهودی روشنفکری در ایوانوفو شهری در ۳۰۰ کیلومتری شمال شرقی مسکو به دنیا آمد. پدرش شیمیدان و مادرش نویسنده بود. با جدایی پدر و مادرش دوران کودکی او در روسیه و فرانسه گذشت. در ۱۹۰۹ همراه پدر خود به پاریس رفت و در دانشگاه سوربن ( حقوق و ادبیات ) ، در دانشگاه آکسفورد ( تاریخ ) و در برلین ( جامعه شناسی ) خواند.
او در ۱۹۲۵ با وکیلی به نام رمون ساروت ازدواج کرد. در ۱۹۴۱ با اشغال پاریس توسط نازی ها مجبور شد به طور مخفیانه زندگی کند و از همسرش جدا شود.
با پایان جنگ جهانی دوم او و همسرش زندگی خود را از سر گرفتند و ناتالی به شکل جدی تری نویسندگی را دنبال کرد.
ساروت در داستانهای خود همواره به دنبال کشف واقعیت روان شناختی نهفته در ورای مکالمات و رویدادهای روزمره است. عدم استفاده از پیرنگ داستانی محکم و بی توجهی به شخصیت پردازی نوشته های او را دیرفهم و سنگین کرده است. در آثار او بینشی شاعرانه، طنزآمیز و رنج آور از زندگی به چشم می خورد. [ ۳]
تعدادی از مهم ترین رمان های ناتالی ساروت:
• ۱۹۴۸ - تصویر مردی ناشناس Portrait d’un inconnu
• ۱۹۶۳ - میوه های زرین les Fruits d'or
• ۱۹۶۸ - میان مرگ و زندگی Entre la vie et la mort
• ۱۹۷۲ - صدایشان را می شنوید؟ Vous les entendez?