میرحاجی واعظ کابلی

[ویکی فقه] میرحاجی واعظ کابلی، از برجسته ترین روحانی جهادی افغانستان در قرن سیزدهم هجری می باشد.
پدرش میراحمد، ملقب به میرواعظ کابلی ، از علمای برجسته اهل سنت افغانستان بود که در ۱۲۲۵ ق در کابل به قتل رسید. برادرش میرمعصوم واعظ کابلی (۱۲۵۶ق) نیز از رهبران روحانی جهادی افغان از دوستان نزدیک شاه چراغ افغان (۱۲۵۵-۱۲۵۷ق) به شمار می رفت.
پادشاهی افغانستان
در ۱۲۴۹ یا ۱۲۵۰ ق/ ۱۸۳۴ که پیشاور توسط سیک ها سقوط کرد، سردار دوست محمدخان از فرصت استفاده کرد و در اجتماع بزرگی در کابل تصمیم خود را برای پیشاور اعلام داشت و از ضرورت جهاد مسلمانان علیه کفار غاصب سیک سخن گفت. مردم حاضر همگی تایید و تحسین کردند و میرحاجی و علمای مذهبی نیز مقدم بر جهاد، نصب سردار را به پادشاهی پیشنهاد کردند. بدین ترتیب دوست محمدخان به پادشاهی افغانستان رسید اما عنوان «امیر» را به جای «شاه» برای خود انتخاب کرد.
حکم جهاد علیه انگلیس
در ۱۲۵۵/ ۱۸۳۹ پس از اینکه سپاه انگلیس به کمک شاه شجاع به افغانستان وارد شد و برخی شهرهای مهم از قبیل قندهار، غزنین و کابل را تسخیر کرد، عموم طبقات مردم از جمله علما و روحانیون شیعه و سنی افغان در مقام مقابله برآمدند. پس از اجتماع عمومی علما و سرداران جهادی در ۱۶ رمضان ۱۲۵۷ ق/ اول نوامبر ۱۸۴۱، صبح روز بعد میرحاجی در پل خشتی و سایر علما در مساجد کابل فتوای جهاد علیه انگلیسی ها اعلام کردند و مجاهدان افغانی تحت رهبری سرداران نظامی به نیروهای دشمن حمله کردند. در شوال ۱۲۵۷ ق/ نوامبر ۱۸۴۱ میر حاجی در اجتماع بزرگ مردم کابل به منظور حرکت به جلال آباد و نابودی کامل سپاهیان انگلیس، در افغانستان اعلام جهاد کرد و در محل سیاه سنگ پرچم جهاد برافراشت و هزاران نفر مجاد مسلح در زیر پرچم گرد آمدند. در ۲۲ صفر ۱۲۵۸ ق/ ۵ آوریل ۱۸۴۲، میرحاجی کشته شدن شاه را در نخستین ساعات بامدادی آن روز اعلام داشت.
نجات از مرگ
...