مناظره درباره حدیث غدیر

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] این مناظره در جواب تاویل حدیث غدیر بر دو وجه است: یکی تاویل معنای مولی به دوست و یاور، دیگری برطرف کردن کینه بعضی اصحاب در مورد امام علی (علیه السلام) توسط پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) در غدیر خم. که هر دو تاویل به استناد قراین حالیه و مقاله اشتباه و توجیه افکار غلط است.
دکتر محمّد سماوی تیجانی پس از آنکه با تحقیق و آگاهی کامل، شیعه شد، می گوید: با یکی از دانشمندان اهل تسنن در کشور تونس به گفتگو پرداختیم، در این گفتگو و مناظره به او چنین گفتم:آیا شما حدیث غدیر را قبول دارید؟ (که پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) در صحرای غدیر در حضور بیش از صد هزار نفر مسلمان، فرمود: «من کنت مولاه فهذا علیّ مولاه: کسی که من مولا و رهبر او هستم، علی (علیه السّلام ) مولا و رهبر او است».دانشمند تونسی: آری قبول داریم، حدیث صحیح می باشد، من در مورد قرآن، تفسیری نوشته ام، اتّفاقاً (به مناسبت آیه ۶۷ سوره مائده ) حدیث غدیر را مطرح کرده ام، و به صحّت آن اعتراف نموده ام. آنگاه تفسیرش را به من داد، و همان جا را که حدیث غدیر را ذکر کرده بود، به من نشان داد، دیدم در آن کتاب بعد از ذکر حدیث غدیر چنین نوشته است:
← تاویل حدیث غدیر
دانشمند تونسی: بعضی از اصحاب، از ناحیه علی (علیه السّلام ) (در جنگها) صدمه دیده بودند، و بعضی کینه و عداوت علی (علیه السّلام ) را در دل داشتند، پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) با مطرح کردن ماجرای غدیر خواست کینه آنها را نابود سازد و به آن ها تفهیم کند که علی (علیه السّلام ) دوست و یاور شما است، تا آن ها علی (علیه السّلام ) را دوست بدارند و با او دشمنی نکنند. (در این جا باید به این دانشمند تونسی گفت: اگر بنا است علی (علیه السّلام ) را دوست بدارند، یکی از طرق دوستی این است که سخن علی (علیه السّلام ) را بپذیرند و با پذیرش سخن او، او را خشنود سازند، در حالی که آن حضرت بعد از رسول خدا(صلی الله علیه و آله وسلّم) ادّعای خلافت کرد، سخنش را رد کردند و با اجبار او را برای بیعت بردند، یارانش را سرزنش کرده و بعصی از آن ها (مثل سلمان) را کتک زدند)دکتر سماوی: مطرح کردن مساله دوستی علی (علیه السّلام ) اقتضا نمی کند که پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) آن همه جمعّیت را در بیابان داغ نگه دارد، و نماز جماعت بخواند و سپس خطبه طولانی ایراد نماید، و در فرازهای خطبه مطالبی بگوید که مناسب با مقام رهبری برای علی (علیه السّلام ) است نه موضوع دوستی و یاوری علی! مثلاً یکی از فرازهای خطبه این است که پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) در آغاز خطبه به حاضران رو کرد و فرمود: «الست اولی بکم من انفسکم؛ آیا من از جان شما به شما اولویّت ندارم؟». حاضران اقرار کردند که: «آری چنین اولویّتی داری: » واژه «اولی» معنی واژه «مولی» را که در حدیث غدیر آمده، توضیح می دهد که منظور مقام رهبری است.وانگهی اگر آنچه شما می گوئید را ملاک قرار دهیم، برای پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) ممکن بود که دشمنان علی (علیه السّلام ) و آنان را که کینه علی (علیه السّلام ) را در دل داشتند، احضار کند و به آن ها بفرماید: «علی (علیه السّلام ) دوست و یاور شما است» و غائله تمام می شد، بی آن که آن همه جمعیّت را در بیابان داغ، خسته و کوفته، مدّتی طولانی نگه دارد، انسان خردمند هرگز نمی پذیرد که پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) به خاطر بیان این که: علی (علیه السّلام ) دوست و یاور شماست بیش از صد هزار نفر را در بیابان خشک و سوزان نگه دارد.
← تبریک به امام علی
دانشمند تونسی: پس چرا بعد از رحلت پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) مسلمانان و خلفا با علی (علیه السّلام ) بیعت نکردند؟ آیا گناه کردند و با فرمان رسول خدا مخالفت نمودند، «استغفر اللّه» از این سخن!دکتر سماوی: وقتی که خود علمای اهل تسنّن در کتاب های خود گواهی می دهند که اصحاب رسول خدا(صلی الله علیه و آله وسلّم) چند دسته بودند، بعضی با اوامر پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) در عصر خودش، مخالفت نمودند، (صحیح بخاری و صحیح مسلم، مخالفت بعضی از اصحاب با پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) را در ماجرای «صلح حدیبیه» و فاجعه روز پنجشنبه که عمر گفت: پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) هذیان می گوید و...ذکر نموده اند )، بنابراین جای تعجّب نیست که بعد از رحلت رسول خدا(صلی الله علیه و آله وسلّم) با آن حضرت مخالفت نموده باشند، وقتی که (مطابق نقل شیعه و سنّی) اغلب مسلمین در مورد این که پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم)، نوجوانی به نام اسامة بن زید را فرمانده لشگر کرد، به خاطر این که سن کم داشت، ایراد نمودند ـ با این که پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) او را امیر لشگر برای جنگ محدود، برای مدّت کوتاه نمود ـ چگونه مقام رهبری مطلق علی (علیه السّلام ) را که سنّش از دیگران کمتر بود (حدود ۳۳ سال داشت) برای تمام مدّت عمرش می پذیرند، و تو خود قبلاً اقرار کردی که بعضی از اصحاب، نسبت به علی (علیه السّلام ) کینه و عداوت داشتند (پس چنین نبود که همه اصحاب قلب صاف داشته باشند).
اقرار به برتری امام علی
...

پیشنهاد کاربران

بپرس