مناسبت های ایه ها

[ویکی فقه] مناسبت های آیه ها. آیات مختلفی از قرآن هست که گاها در مناسبتهایی نازل شده و در مورد مناسبتهایی صحبت می کند.
۱.هنگامی که خبر در گذشت کسی را می شنویم، می گوئیم: «انا لله و انا الیه راجعون» همانا ما از آن خدائیم و به سوی او باز می گردیم.۲. هنگامی که خطرهای ناگوار و بدعتهایی در دین پدید آید، می گوئیم: «ربنا لا تزغ قلوبنا بعد اذ هدیتنا و هب لنا من لدنک رحمة انک انت الوهاب» پروردگارا دلهایمان را، بعد از آنکه ما را هدایت کردی، (از راه حق) منحرف مگردان و از سوی خود، رحمتی بر ما ببخش، زیرا تو بخشنده ای.۳. آنگاه که انسان مورد تهمت قرار می گیرد، می گوئیم: «ربنا انک تعلم ما نخفی و ما نعلن و ما یخفی علی الله من شی ء فی الارض و لا فی السماء» پروردگارا! تو می دانی آنچه را ما پنهان و یا آشکار می کنیم، و چیزی در زمین و آسمان بر خدا پنهان نیست.۴. هنگام روشن کردن آتش و یا داخل شدن به حمام، می گوئیم: «ربنا انک من تدخل النار فقد اخزیته و ما للظالمین من انصار» پروردگارا! هر که را تو (به خاطر اعمالش) به آتش افکندی، او را خوار و رسوا ساخته ای و برای افراد ستمگر، هیچ یاوری نیست.«ربنا اصرف عنا عذاب جهنم ان عذابها کان غراما» پروردگارا! عذاب جهنم را از ما برطرف گردان که عذابش سخت و پر دوام است.۵. به هنگام رعد وبرق، می گوئیم: «هو الذی یریکم البرق خوفا و طمعا و ینشئ السحاب الثقال و یسبح الرعد بحمده و الملائکة من خیفته و یرسل الصواعق فیصیب بها من یشاء» او کسی است که برق را به شما نشان می دهد، که هم مایه ترس است و هم مایه امید، و ابرهای سنگین بار ایجاد می کند- و رعد، تسبیح و حمد او می گوید، و (نیز) فرشتگان از ترس او و صاعقه ها را می فرستد، و هر کس را بخواهد، گرفتار آن می سازد.۶. آنگاه که انسان، مرتکب گناهی می شود، می خواند: «ربنا ظلمنا انفسنا و ان لم تغفر لنا و ترحمنا لنکونن من الخاسرین» پروردگارا! ما به خویشتن ستم کردیم و اگر ما را نبخشی و بر ما رحم نکنی از زیانکاران خواهیم بود.
آیه های هنگام روئت
۱.هنگام دیدن پدر و مادر، می خوانیم: «رب اغفر لی و لوالدی و لمن دخل بیتی مؤمنا و للمؤمنین و المؤمنات» پروردگارا! مرا، و پدر مادرم و تمام کسانی را که با ایمان وارد خانه من شدند، و جمیع مردان و زنان باایمان را بیامرز.۲.هنگام نظر در آینه، می خوانیم: «فتبارک الله احسن الخالقین» پس بزرگ است خدای که بهترین آفرینندگان است.۳.به هنگام دیدن شخص مریض، می گوئیم: «الحمد لله الذی فضلنا علی کثیر من عباده المؤمنین» ستایش از آن خداوندی است که ما را به بسیاری از بندگان مؤمنش برتری بخشید.۴. آنگاه که انسان فرزندش را می بیند، می گوید: «الحمد لله الذی وهب لی علی الکبر اسماعیل و اسحاق ان ربی لسمیع الدعاء» حمد خدای را که در پیری، اسماعیل و اسحاق را به من بخشید، مسلما پروردگار من، شنونده (و اجابت کننده) دعاست.
آیه های بلا و رنج
۱. آیه ای که به هنگام بر طرف شدن بلا و غم و اندوه خوانده می شود: «الحمد لله الذی اذهب عنا الحزن ان ربنا لغفور شکور» حمد (و ستایش) برای خداوندی است که اندوه را از ما برطرف ساخت، پروردگار ما آمرزنده و سپاسگزار است.۲. به هنگام وسوسه و یا دچار وسواس شدن، می خوانیم: «رب اعوذ بک من همزات الشیاطین و اعوذ بک رب ان یحضرون» پروردگارا! از وسوسه های شیاطین به تو پناه می برم- و از اینکه آنان نزد من حاضر شوند (نیز) ای پروردگار من، به تو پناه می برم.۳. به هنگام سختی و رنج، می خوانیم : «ربنا اکشف عنا العذاب انا مؤمنون» پرورگارا! عذاب را از ما برطرف کن که ایمان آوریم.۱۲. به هنگام شادی و پوشیدن لباس نو، می خوانیم: «رب اوزعنی ان اشکر نعمتک التی انعمت علی و علی والدی و ان اعمل صالحا ترضاه» پرودگارا! شکر نعمتهایی را که بر من و پدر و مادرم ارزانی داشته ای به من الهام کن، و توفیق ده تا عمل صالحی که موجب رضای توست انجام دهم.
آیه های داخل شدن و یاد اموات کردن
...