مفهوم ایه

[ویکی فقه] مفهوم آیه. در ریشه آیه ، میان لغویان اختلاف است.
ابن فارس اصل آن را (اَی ی) به معنای مکث و انتظار می داند. جوهری و مصطفوی ریشه آن را «اَوی، یأوی» به معنای توجّه و قصد می دانند. «اَ اْ ی» قول دیگری است که ابن فارس نقل می کند. ابن دُرَید می گوید:آیه از اَی به معنای آشکار کردن گرفته شده. راغب آن را با تشدید یاء (اَی) به صورت یک احتمال ذکر می کند و می گوید: درست آن است که از تَأَیی، به معنای تثبُّت و پایداری أخذ شده باشد.
معنا
لغویان برای آیه چند معنا گفته اند: ۱. گروه؛ ۲. شگفتی؛ ۳. نشانه؛ ۴. چیزی که برای رسیدن به هدف و مقصودی مورد توجّه و وسیله قرار گیرد. کلمه آیه در قرآن ۸۶ بار مفرد و ۲۹۶ بار به صورت جمع آمده است.
← نظر مفسّران و لغویان
درباره نخستین آیه نازل شده بر پیامبر (صلی الله علیه وآله) سه قول است:۱. آیات یکم تا پنجم سوره علق ؛ ۲. آیات سوره مدّثّر (به نقل از جابر)؛ ۳. آیات سوره فاتحة الکتاب . در جمع میان سه نظر می توان گفت:پنج آیه اوّل سوره علق، نخستین آیاتی است که مقارن بعثت نازل شده و مورد اتّفاق است؛ سپس چند آیه از ابتدای سوره مدّثّر (پس از دوره سه ساله فترت وحی) نازل شد؛ ولی سوره فاتحة الکتاب نخستین سوره کامل بود (نه نخستین آیات) که نازل شد؛ یعنی چند آیه از سوره علق و مدّثّر در آغاز، عنوان سوره نداشتند و با نزول بقیه آیه های سوره، این عنوان را یافتند.
← اختلاف آرا
...