مفهوم اخرت

[ویکی فقه] مفهوم آخرت. به جهان واپسین و عالم پس از دنیا آخرت اطلاق می شود.
آخرت برگرفته از ریشه «ا - خ - ر» و مؤنث «آخر» در برابر اوّل است و همان گونه که از این جهان به «اولی» تعبیر شده، از جهان پس از دنیا نیز به « آخِر » و «آخرت» تعبیر می شود.
ضرورت آخرت
منشأ ایمان به آخرت، بیش از هر چیز، وحی الهی است که به وسیله پیامبران (علی نبینا وآله و علیهم السلام) به بشر ابلاغ شده است و قرآن نیز با شیوه های گوناگونی به اثبات معاد پرداخته و به شبهات منکران آن پاسخ گفته است.ولی وجود چنین جهانی از طریق عقل و فطرت نیز اثبات می شود، زیرا عقل انسان، پس از شناختن خداوند و عدالت وی، درمی یابد که باید جهانی پس از دنیا وجود داشته باشد تا در آن، هرکس به جزای اعمال خویش برسد، چنان که وجود نداشتن آخرت به این معنا است که آفرینش آسمان ها و زمین و دیگر موجوادت بیهوده است و این با حکمت خداوند منافات دارد.فطرتِ نامحدود طلبی و عشق به جاودانگی که در محبّت فرزند و علاقه به جاودانگی در خاطره ها و... ظهور می یابد نیز انسان را به اندیشه در جهانی دیگر سوق می دهد. تحقیقات باستان شناسی درباره انسان های نخستین، نشان می دهد که آن ها نیز به نوعی حیات غیر آشکار برای مردگان اعتقاد داشتند، لذا همراه آن ها غذا و سلاح دفن می کردند.
در ادیان
طبق آیات قرآن، ایمان به آخرت از آموزه های اصلی همه ادیان الهی بوده که تمام پیامبران (علی نبینا وآله و علیهم السلام) درباره آن تأکید ویژه ای داشته اند. امّا در کتاب های آسمانی مربوط به ادیان گذشته که اکنون در دست ما قرار دارد، توجّه چندانی به آخرت نشده است.از میان ادیان بزرگ شناخته شده، شاید اوستا نخستین کتابی باشد که با صراحت از جهانی در پایان دنیا یاد، و درباره حالات آن، حتّی بیش تر از کتاب مقدّس بحث کرده است. هندوان و بوداییان نیز به جهان سعادت مندی معتقدند که بی درنگ پس از مرگ یا پس از تناسخ های مکرّر به آن می پیوندند. در تورات کنونی به ندرت ذکری از آخرت به میان آمده، حتّی برخی از دانش مندان یهودی با صراحت وجود آن را انکار کرده اند. در انجیل کنونی، توجّه بیش تری به مباحث آخرت شده، امّا باز هم به آخرت شناسی اهمّیت کمی داده شده است، در صورتی که دین اسلام برای آخرت اهمیت خاصّی قائل شده و اعتقاد به آن را در کنار اعتقاد به توحید ، شرط مسلمانی دانسته است.
در اسلام
...