مغالطه به تشکیک

[ویکی فقه] مغالطه به تشکیک، به معنای مغالطه ناشی از لفظ صادق بر امور مختلف به نحو تشکیک است.
مغالطه به تشکیک، از اقسام مغالطه اشتراک لفظ است، که منشا مغالطه در آن استفاده از لفظ یا الفاظی است که دارای معانی متعدد می باشد. دلالت لفظ واحد بر چند معنا، می تواند اسباب مختلفی داشته باشد، مثل تواطی و اشتراک و تشابه و مجاز و استعاره و نقل و تشبیه و تشکیک . و مراد از اشتراک در لفظ، اشتراک به معنای اعم است که شامل همه این موارد می شود، نه به معنای اخص، که قسیم موارد مذکور است. مراد از " مغالطه به تشکیک " این است که لفظ، به نحو تشکیکی بر دو یا چند امر صادق باشد، و این اشتراک تشکیکی، منشا مغالطه گردد.
مستندات مقاله
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • مجتهد خراسانی (شهابی)، محمود، رهبر خرد.• شهاب الدین سهروردی، یحیی بن حبش، منطق التلویحات.• خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، اساس الاقتباس.