مسیر ریلی بینا خزری

راه آهن بینا خزری، راه آهن ترانس خزری که راه آهن آسیای مرکزی نیز خوانده می شود ( به انگلیسی:Trans - Caspian Railway به روسی: Среднеазиатская железная дорога ) راه آهنی است که مسیر جاده ابریشم را از طریق بیشتر غرب آسیای مرکزی دنبال می کند. این مسیر ریلی توسط امپراتوری روسیه در طول گسترش آن به آسیای مرکزی در قرن ۱۹م میلادی ساخته شد. این راه آهن در سال ۱۸۷۹ میلادی و پس از پیروزی روسیه بر خوقند راه اندازی شد. در اصل هدف از ساخت این راه آهن برای هدفی نظامی و برای تسهیل و کمک به ارتش امپراتوری روسیه در اقدامات علیه مقاومت محلی در برابر حکومت آنها تشکیل شد. با این حال، زمانی که جرج کرزن از این راه آهن بازدید کرد، اظهار داشت که اهمیت این راه آهن فراتر از کنترل نظامی محلی است و منافع بریتانیا در آسیا را تهدید می کند. [ ۱]
در سال ۱۸۷۹ میلادی ساخت یک راه آهن با «narrow - gauge railway» به شهر سردار در ارتباط با فتح شرق دریای خزر ( Transcaspian Oblast - Wikipedia ) توسط امپراتوری روسیه و توسط ژنرال میخائیل اسکوبلف آغاز شد. به سرعت به گیج استاندارد روسی 5  ft ( ۱٬۵۲۴  mm ) تغییر یافت و ساخت و ساز تا عشق آباد و مرو ( مری امروزی ) تحت فرماندهی ژنرال مایکل نیکولایویچ آننکوف در سال ۱۸۸۶ میلادی تکمیل شد. در ابتدا این خط از Uzun - Ada در دریای خزر شروع می شد، اما پایانه بعداً به سمت شمال به بندر ترکمن باشی منتقل شد. این راه آهن در سال ۱۸۸۸ میلادی از طریق بخارا به سمرقند رسید و در آنجا به مدت ده سال متوقف شد تا اینکه در سال ۱۸۹۸ میلادی به تاشکند و اندیجان گسترش یافت. پل دائمی بر روی آمودریا تا سال ۱۹۰۱ میلادی تکمیل نشد و تا آن زمان قطارها از روی یک سازه چوبی ضعیفی عبور می کردند که اغلب در اثر سیل آسیب می دید. در اوایل سال ۱۹۰۵ میلادی، یک کشتی طراحی شده برای حمل قطار از Krasnovodsk به باکو در آذربایجان و دیگر نقاط در دریای خزر وجود داشت. راه آهن تاشکند که راه آهن نظامی بین خزری را با شبکه سایر راه آهن های روسیه و اروپا متصل می کند در سال ۱۹۰۶ میلادی تکمیل شد.
راه آهن امکان افزایش گسترده در میزان صادرات پنبه از منطقه را فراهم کرد. این میزان از ۸۷۳٬۰۹۲ Pood در سال ۱۸۸۸ به ۳٬۵۸۸٬۰۲۵ در سال ۱۸۹۳میلادی افزایش یافت. همچنین شکر، نفت سفید، چوب، آهن و مصالح ساختمانی به منطقه وارد شد. این ارقام تجاری رو به افزایش توسط فرماندار کل نیکلای روزنباخ برای بحث در مورد گسترش تاشکند استفاده شد، در حالی که بازرگانی به نام «NI Reshetnikov» بودجه های خصوصی را برای همین هدف پیشنهاد کرد. [ ۲]