مدارک روایی قاعده تعزیرات

[ویکی فقه] تعزیر یعنی کیفری که حاکم اسلامی برای تنبیه و تادیب بزهکاران و متخلفین متناسب با جرایم ارتکابی، بر حسب شرایط زمان و مکان و توانایی های اشخاص، تعیین می نماید؛ ولی مقدار آن در شرع مشخص نیست بر خلاف حد که مقدار آن معلوم است؛
ادله ، جمع دلیل و در لغت به معنای مرشد و راهنما است. در اصطلاح اصولی ها ، دلیل به چیزی گفته می شود که قابلیت استنباط حکم شرعی از آن وجود دارد؛ به بیان دیگر، وسیله ای است که مجتهد را- وجدانا یا تعبدا- به حکم واقعی می رساند.این تعریف شامل ادله قطعی و ظنی معتبر ( امارات ) می گردد، اما اصول عملی را دربر نمی گیرد، زیرا این اصول به منظور تعیین وظیفه عملی مکلف در حالت شک به کار میرود ؛با بررسی متون روایی معتبر چنین به دست می آید که عبارت «التعزیر بما یراه الحاکم» که مورد استناد گروهی از صاحب نظران قرار گرفته، در هیچ یک از متون حدیثی معتبر وارد نشده است؛ بلکه متون مذکور صرفا دارای تعبیر «الی الامام» یا «الی الوالی» هستند.
روایات باب تعزیر
همچنین در موارد متعددی، در باب حدود و اجرای آن، تعابیری چون یعاقبه الامام، الی السلطان، الا بامام، امام المسلمین و حکام المسلمین وارد شده است:
← یعاقبه الامام
...