محیط میان ستاره ای ( انگلیسی: Interstellar medium ) یا ( ISM ) در اخترشناسی به موادی گفته می شود که در فضای بیرونی، فاصلهٔ میان سامانه های ستاره ای را پر می کند و این مواد معمولاً متشکل از گاز با شکل های یونی، مولکولی یا اتمی به همراه غبارها و پرتوهای کیهانی است.
فضای میان ستاره ای، به نحو غیرقابل امتزاجی در فضای میان کهکشانی نیز فرومی رود. انرژی که همان حجم محیط میان ستاره ای را به صورت الکترومغناطیسی اشغال کند، میدان پرتویی میان ستاره ای نامیده می شود.
محیط بین ستاره ای از فازهای چندگانه تشکیل شده است که این فازها از نظر یونیزه بودن یا نبودن مادهٔ تشکیل دهنده، اتمی یا مولکولی بودن، و نیز دما و چگالی ماده، از یک دیگر متمایز و مشخص هستند. محیط بین ستاره ای عمدتاً از هیدروژن تشکیل شده و پس از آن هلیوم، با مقدار کمی کربن، اکسیژن و نیتروژن در مقایسه با هیدروژن تشکیل شده است. [ ۱] فشارهای حرارتی این فازها با یکدیگر در تعادل تقریبی هستند. زمینه های مغناطیسی و حرکات آشفته نیز فشار را در محیط میان ستاره ای فراهم می کنند و معمولاً به صورت پویا از فشار حرارتی بیشتر هستند.
در جدول زیر ترکیب محیط میان ستاره ای در کهکشان راه شیری بیان شده است:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففضای میان ستاره ای، به نحو غیرقابل امتزاجی در فضای میان کهکشانی نیز فرومی رود. انرژی که همان حجم محیط میان ستاره ای را به صورت الکترومغناطیسی اشغال کند، میدان پرتویی میان ستاره ای نامیده می شود.
محیط بین ستاره ای از فازهای چندگانه تشکیل شده است که این فازها از نظر یونیزه بودن یا نبودن مادهٔ تشکیل دهنده، اتمی یا مولکولی بودن، و نیز دما و چگالی ماده، از یک دیگر متمایز و مشخص هستند. محیط بین ستاره ای عمدتاً از هیدروژن تشکیل شده و پس از آن هلیوم، با مقدار کمی کربن، اکسیژن و نیتروژن در مقایسه با هیدروژن تشکیل شده است. [ ۱] فشارهای حرارتی این فازها با یکدیگر در تعادل تقریبی هستند. زمینه های مغناطیسی و حرکات آشفته نیز فشار را در محیط میان ستاره ای فراهم می کنند و معمولاً به صورت پویا از فشار حرارتی بیشتر هستند.
در جدول زیر ترکیب محیط میان ستاره ای در کهکشان راه شیری بیان شده است:
wiki: محیط میان ستاره ای