[ویکی فقه] تبریزی، محمدرضا بن عبدالمطلب، فقیه ، خطیب ، خوش نویس و شاعر شیعی قرن دوازدهم است.
تاریخ ولادت او معلوم نیست.
تحصیلات خود را ابتدا نزد شیخ مهدی فُتُونی و آقاباقر مازندرانی، و بعد نزد وحید بهبهانی به انجام رساند و از سید عبدالعزیزبن احمد نجفی و شرف الدین محمدمکی عاملی اجازه روایت گرفت.
وی مدتی در تبریز ، مشهد و شیراز به وعظ و خطابه و اقامه ن ماز جماعت پرداخت.
در شیراز به کریمخان زند تقرب جست و از جانب او به سمت «قاضی عسکر» ی منصوب شد.
در ۱۱۹۳، با درگذشت کریمخان زند و افول سلسله زندی ه، به عتبات عراق سفر کرد و در آن جا مورد احترام سلیمان پاشا والی بغداد قرار گرفت، پس از چندی به کردستان رفت و به خسروخان پیوست، سپس به قره باغ و بعد به قزوین رفت.
درگذشت
او سرانجام در همان شهر یا در تهران به سال ۱۲۰۸ درگذشت.
خصوصیات
تبریزی حافظه و هوش و ذکاوت زیادی داشت.
انواع خط را بخوبی می نوشت و در خطابه توانا بود و مدتی از عمر خویش را در انزوا به سر برد.
وی دو برادر بزرگتر از خود به نامهای محمدابراهیم و محمداسماعیل و نیز فرزندی به نام صدرالدین داشته که هر سه اهل علم بوده اند.
صدرالدین ابتدا نزد پدرش به تحصیل علم پرداخته و به فارسی و عربی شعر می سروده است.
تالیفات
...
تاریخ ولادت او معلوم نیست.
تحصیلات خود را ابتدا نزد شیخ مهدی فُتُونی و آقاباقر مازندرانی، و بعد نزد وحید بهبهانی به انجام رساند و از سید عبدالعزیزبن احمد نجفی و شرف الدین محمدمکی عاملی اجازه روایت گرفت.
وی مدتی در تبریز ، مشهد و شیراز به وعظ و خطابه و اقامه ن ماز جماعت پرداخت.
در شیراز به کریمخان زند تقرب جست و از جانب او به سمت «قاضی عسکر» ی منصوب شد.
در ۱۱۹۳، با درگذشت کریمخان زند و افول سلسله زندی ه، به عتبات عراق سفر کرد و در آن جا مورد احترام سلیمان پاشا والی بغداد قرار گرفت، پس از چندی به کردستان رفت و به خسروخان پیوست، سپس به قره باغ و بعد به قزوین رفت.
درگذشت
او سرانجام در همان شهر یا در تهران به سال ۱۲۰۸ درگذشت.
خصوصیات
تبریزی حافظه و هوش و ذکاوت زیادی داشت.
انواع خط را بخوبی می نوشت و در خطابه توانا بود و مدتی از عمر خویش را در انزوا به سر برد.
وی دو برادر بزرگتر از خود به نامهای محمدابراهیم و محمداسماعیل و نیز فرزندی به نام صدرالدین داشته که هر سه اهل علم بوده اند.
صدرالدین ابتدا نزد پدرش به تحصیل علم پرداخته و به فارسی و عربی شعر می سروده است.
تالیفات
...
wikifeqh: محمدرضابن_عبدالمطلب_تبریزی
[ویکی شیعه] محمدرضا بن عبدالمطلب تبریزی، فقیه، خطیب، خوشنویس و شاعر شیعی قرن دوازدهم. معروف ترین استاد وی وحید بهبهانی بود. تبریزی کتاب هایی در فقه و حدیث تألیف کرده است. وی در فعالیت های سیاسی نیز شرکت داشت و در شیراز از سوی کریم خان زند، به مقام قاضی عسکر ی رسید. مثنوی های هزاربیتی درباره فتح خیبر و واقعه کربلا و قیام امام حسین (ع) از شعرهای اوست.
وی مدتی در تبریز، مشهد و شیراز به وعظ، خطابه و اقامه نماز جماعت پرداخت. در شیراز به کریم خان زند تقرب جست و از جانب او به سمت « قاضی عسکر » ی منصوب شد. در ۱۱۹۳، با درگذشت کریم خان زند و افول سلسله زندیه، به عتبات عراق سفر کرد و در آنجا مورد احترام سلیمان پاشا والی بغداد قرار گرفت، پس از چندی به کردستان رفت و به خسروخان پیوست، سپس به قره باغ و بعد به قزوین رفت. او سرانجام در همان شهر یا در تهران به سال ۱۲۰۸ درگذشت.
تبریزی حافظه، هوش و ذکاوت زیادی داشت. انواع خط را به خوبی می نوشت و در خطابه توانا بود. و مدتی از عمر خویش را در انزوا به سر برد. وی دو برادر بزرگتر از خود به نام های محمدابراهیم و محمداسماعیل و نیز فرزندی به نام صدرالدین داشته که هر سه اهل علم بودند.
وی مدتی در تبریز، مشهد و شیراز به وعظ، خطابه و اقامه نماز جماعت پرداخت. در شیراز به کریم خان زند تقرب جست و از جانب او به سمت « قاضی عسکر » ی منصوب شد. در ۱۱۹۳، با درگذشت کریم خان زند و افول سلسله زندیه، به عتبات عراق سفر کرد و در آنجا مورد احترام سلیمان پاشا والی بغداد قرار گرفت، پس از چندی به کردستان رفت و به خسروخان پیوست، سپس به قره باغ و بعد به قزوین رفت. او سرانجام در همان شهر یا در تهران به سال ۱۲۰۸ درگذشت.
تبریزی حافظه، هوش و ذکاوت زیادی داشت. انواع خط را به خوبی می نوشت و در خطابه توانا بود. و مدتی از عمر خویش را در انزوا به سر برد. وی دو برادر بزرگتر از خود به نام های محمدابراهیم و محمداسماعیل و نیز فرزندی به نام صدرالدین داشته که هر سه اهل علم بودند.
wikishia: محمدرضا_بن_عبدالمطلب_تبریزی