محمدحسن بن عبدالغفار حکیم چینی اصفهانی

[ویکی فقه] محمدحسن بن عبدالغفار حکیم چینی اصفهانی، از فلاسفه و دانشمندان عالی قدر قرن سیزدهم هجری در اصفهان می باشد.
میرزا محمّدحسن حکیم معروف به «چینی» و مشهور به «مولانا» و به قول اعتمادالسّلطنه «در اصفهان حکمت متعالیه را تدریس بلکه تاسیس می فرمود». میرزا حسین تحویلدار اصفهانی نیز می نویسد: «میرزا محمّدحسن چینی استادی بود در علم قریب الدّرجه مرحوم میرزا محمّدحسن نوری و در تقریر اکمل. و بحر وجودش بسیار با وسعت، مضمون (اِذا سکت عمیقٌ و اذا تکلّم مواجٌ) مصداق شان ایشان بوده. پسر بزرگی دارد، ابوالقاسم نام. نسبت به پدر گمنام است.» مجدالاسلام کرمانی از یکی از حکماء قرن سیزدهم هجری به نام میرزا حسین ورزنه یاد می کند که در مدرسه چهارباغ اصفهان ساکن بود و جماعتی از اهل ذوق و صفا از طبقه حکماء و شعراء با او مراوده داشتند. استاد منوچهر صدوقی سها او را «علی الظاهر» همان میرزا محمّدحسن چینی، دانسته است.
وفات
میرزا حسن چینی در حدود سال ۱۲۶۴ق وفات یافت. [طبع شعر نیز داشته و «حکیم» تخلّص می کرده است. او قصیده ای در مدح حاج سیّدمحمّدباقر حجّةالاسلام شفتی سروده است.
شاگردان
میرزا ابوالحسن جلوه و میرزا محمّدحسن شیرازی مرجع و زعیم عالی قدر از شاگردان او هستند.
وفازواره ای، محمد علی، تذکره مآثر الباقریه، ص۱۹۱-۱۹۲.
...