محمدجعفر بن محمدصفی اباده ای فارسی اصفهانی

[ویکی فقه] محمدجعفر بن محمدصفی آباده ای فارسی اصفهانی. حاج محمّدجعفر بن محمّدصفی صُغادی آباده ای فارسی، عالم کامل، فقیه محقّق مدقّقٍ، از علماء بزرگ اصفهان در قرن سیزدهم هجری می باشد.
حاج محمّدجعفر بن محمّدصفی صُغادی آباده ای فارسی، عالم کامل، فقیه محقّق مدقّقٍ. از علماء بزرگ اصفهان در قرن سیزدهم هجری. سال تولد او در جایی ثبت نشده است. تنها در کتاب فارسنامه ناصری فوت او را در سن ۹۰ سالگی می نویسد.
مهدوی، سیدمصلح الدین، بیان المفاخر، ج۱، ص۲۸۹.
او از مجتهدین صاحب فتوا و مرجع امور شرعی مردم و صاحب رساله عملیه بود و تا آخر عمر در اصفهان اقامت نموده و به تدریس و تالیف و تحقیق و افتاء و راهنمایی مردم و قضاوت مشغول بود. «عظماء علماء در حضرت او خویشتن را خُرد می شمردند و بزرگان دین و دنیا نام مبارکش را به حرمت تمام می بردند. در عُلُوّ درجه فقاهت سَمُوّ مقام زهد و عبادت، همه معاصرین بر وی غبطه می آوردند و در ادبیات و فقه اللغة و علم رجال و درایه نیز کم نظیر بود»
اعتماد السلطنه، محمدحسن خان، چهل سال تاریخ ایران یا المآثر و الآثار، ج۱، ص۱۹۷.
او سرانجام در شب شنبه ۱۹ رمضان المبارک سال ۱۲۸۰ق در اصفهان وفات یافته و در تخت فولاد مدفون گردید. سپس میرزا سلیمان خان رکن الملک شیرازی نایب الحکومه اصفهان جهت او تکیه ای بنا نمود که به نام او مشهور است.
مهدوی، سیدمصلح الدین، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص۴۸.
...