[ویکی فقه] میرزامحمّدتقی خان حکیم باشی بن ملّامحمّد هاشم خوشنویس انصاری کاشانی، از چهره های درخشان علم و ادب اصفهان در قرن چهاردهم هجری می باشد.
میرزامحمّدتقی خان حکیم باشی بن ملّامحمّد هاشم خوشنویس انصاری کاشانی، از چهره های درخشان علم و ادب اصفهان در قرن چهاردهم هجری است. در سال ۱۲۶۶ق متولّد شد و در اصفهان مقدّمات علوم را آموخت. سپس به تهران رفت و در مدرسه نظامی دولتی به تکمیل دانش پرداخت. گرچه رشته تخصصی او پزشکی بود ولی در اصفهان در انواع علوم اهل تتبّع و تحقیق بود و به هیات، جغرافیا، گیاه شناسی، معرفة الارض و زهرشناسی می پرداخت و در این فنون صاحب تالیف بود. از ادب بهره مند بود و شعر می سرود و نثر را درست و با آئین می نوشت. در پاره ای از آثار خود به سره نویسی مایل بوده و می کوشد برای مصطلحات فرنگی معادل های پارسی بسازد. قسمت عمده عمر کوتاه او در خدمت ظل السلطان حاکم اصفهان گذشت. هنگامی که در فارس در خدمت ظلّ السّلطان بود. روزنامه «الفارس» را منتشر ساخت و در اصفهان در ۲ جمادی الاولی ۱۲۹۶ق نخستین شماره روزنامه فرهنگ که نخستین روزنامه تاریخ مطبوعات در اصفهان نیز هست را انتشار داد و تا پایان عمر در آن مقالات مفید علمی نوشت.
شخصیت
او از افاضل کارگزاران حکومت ناصری و دارای چند نشان از دولت ایران و دیگر دول بوده و در چندین انجمن مشهور علمی عضویت داشت. او مردی روشن اندیش، آگاه و دلسوز بوده و از عقب ماندگی جامعه ایرانی آن روز ابراز تاسف و ناراحتی می نمود. خدمات ارزنده او در انتشار کتاب های مفید از علوم جدید و توسعه بهداشت در اصفهان و اشاعه علوم در آن عهد نادر و کم نظیر بوده است.
وفات
وی سرانجام در شب سیزدهم ماه رجب المُرَجَّب سال ۱۳۰۳ق بر اثر بیماری استسقاء درگذشت و در حجره شرقی تکیه میرفندرسکی در تخت فولاد به خاک سپرده شد. عباس علی خرّم لنبانی در مرثیه ای مادّه تاریخ فوت او را چنین سروده است: بهر تاریخ وفاتش گفت خرّم این چنین ••••• «آه» افلاطون دوم رفت زین دنیا برون»
تالیفات
...
میرزامحمّدتقی خان حکیم باشی بن ملّامحمّد هاشم خوشنویس انصاری کاشانی، از چهره های درخشان علم و ادب اصفهان در قرن چهاردهم هجری است. در سال ۱۲۶۶ق متولّد شد و در اصفهان مقدّمات علوم را آموخت. سپس به تهران رفت و در مدرسه نظامی دولتی به تکمیل دانش پرداخت. گرچه رشته تخصصی او پزشکی بود ولی در اصفهان در انواع علوم اهل تتبّع و تحقیق بود و به هیات، جغرافیا، گیاه شناسی، معرفة الارض و زهرشناسی می پرداخت و در این فنون صاحب تالیف بود. از ادب بهره مند بود و شعر می سرود و نثر را درست و با آئین می نوشت. در پاره ای از آثار خود به سره نویسی مایل بوده و می کوشد برای مصطلحات فرنگی معادل های پارسی بسازد. قسمت عمده عمر کوتاه او در خدمت ظل السلطان حاکم اصفهان گذشت. هنگامی که در فارس در خدمت ظلّ السّلطان بود. روزنامه «الفارس» را منتشر ساخت و در اصفهان در ۲ جمادی الاولی ۱۲۹۶ق نخستین شماره روزنامه فرهنگ که نخستین روزنامه تاریخ مطبوعات در اصفهان نیز هست را انتشار داد و تا پایان عمر در آن مقالات مفید علمی نوشت.
شخصیت
او از افاضل کارگزاران حکومت ناصری و دارای چند نشان از دولت ایران و دیگر دول بوده و در چندین انجمن مشهور علمی عضویت داشت. او مردی روشن اندیش، آگاه و دلسوز بوده و از عقب ماندگی جامعه ایرانی آن روز ابراز تاسف و ناراحتی می نمود. خدمات ارزنده او در انتشار کتاب های مفید از علوم جدید و توسعه بهداشت در اصفهان و اشاعه علوم در آن عهد نادر و کم نظیر بوده است.
وفات
وی سرانجام در شب سیزدهم ماه رجب المُرَجَّب سال ۱۳۰۳ق بر اثر بیماری استسقاء درگذشت و در حجره شرقی تکیه میرفندرسکی در تخت فولاد به خاک سپرده شد. عباس علی خرّم لنبانی در مرثیه ای مادّه تاریخ فوت او را چنین سروده است: بهر تاریخ وفاتش گفت خرّم این چنین ••••• «آه» افلاطون دوم رفت زین دنیا برون»
تالیفات
...
wikifeqh: محمدتقی_بن_محمدهاشم