محمدتقی بافقی

[ویکی فقه] بافْقی، آیت اللّه محمدتقی، از علمای دین که به سبب مخالفتهای آشکارش با رضاخان شهرت دارد.
وی، که فرزند بازرگانی به نام حاج محمدباقر بود، در ۱۲۹۲ در شهر کوچک بافق به دنیا آمد.تحصیلات دینی خود را در چهارده سالگی در یزد آغاز کرد و فقه و اصول را نزد حاج میرزاسیدعلی لبخندقی آموخت.چهارده سال بعد عازم نجف شد و تحصیلات خود را در فقه و اصول نزد استادانی چون آخوند ملامحمدکاظم خراسانی و سیدمحمدکاظم یزدی تکمیل کرد و نزد محدث بزرگ، حاج میرزاحسین نوری، درس حدیث خواند.پس از هفده سال اقامت در نجف، به کربلا رفت و نزد حاج سیداحمد موسوی کربلایی به تحصیل و تهذیب اخلاق پرداخت.سپس، در ۱۳۳۶، یا ۱۳۳۷، به ایران بازگشت و در قم، در محله باغ پنبه سکنی گزید
محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ج۱، ص۲۴۸ـ۲۴۹، ج ۱، نقباء البشر، مشهد ۱۴۰۴.
درگیری بافقی با رضاخان در فروردین ۱۳۰۷ به اوج رسید.در این سال، همسر رضاخان و گروهی از زنان دربار، برای حضور در مراسم نوروزی، روز دوشنبه ۲۹ اسفند ماه ۱۳۰۶، وارد حرم حضرت معصومه علیهاالسّلام شدند
سلیمان بهبودی، ج۱، ص۱۹۹.
بافقی پس از چند ماه، بر اثر اقدام آیت اللّه حائری، از زندان آزاد ولی به شهر ری تبعید شد و در آستان حضرت عبدالعظیم به امامت جماعت و حلّ و فصل امور دینی پرداخت.وی به لحاظ تقوا و صداقت و روحیه مساعدت به مردم از محبوبیت بسیار برخوردار بود.سرانجام، در ۱۳۱۴ ش توانست به مشهد سفر کند.با عزل رضاخان در ۱۳۲۰ ش، بافقی از تبعید رهایی یافت.
بازگشت دوباره بافقی به قم
...

[ویکی شیعه] محمدتقی بافقی، از عالمان شیعه در قرن ۱۴ قمری است. مخالفت و اعتراض او به همسر رضاشاه و برخی زنان دربار که در تعویض چادر سیاه و سفید تعلل کرده و دقایقی بدون حجاب در حرم حضرت معصومه(س) ظاهر شده بودند، باعث شد رضاشاه، خود از تهران به قم آمده و او را پس از ضرب و شتم زندانی کند. برخی معتقدند اقدام آیت الله بافقی موجب شد تا کشف حجاب هشت سال دیرتر اجرا شود.
وی فرزند بازرگانی به نام حاج محمدباقر بود و در ۱۲۹۲ق در شهر بافق از توابع یزد به دنیا آمد.
تحصیلات دینی خود را در ۱۴ سالگی در یزد آغاز کرد و فقه و اصول را نزد حاج میرزا سیدعلی لب ِخندقی آموخت. در سال ۱۳۲۰ق عازم نجف شد و در درس عالمانی مانند آخوند ملامحمدکاظم خراسانی و سیدمحمدکاظم یزدی و میرزا حسین نوری شرکت کرد. پس از ۱۷ سال به کربلا رفت و نزد حاج سیداحمد موسوی کربلایی به تحصیل و تهذیب اخلاق پرداخت. بعدها در ۱۳۳۶، یا ۱۳۳۷ق، به ایران بازگشت و در قم، در محله باغ پنبه ساکن شد و در کنار دو روحانی بزرگ شهر، آیت اللّه کبیر و آیت اللّه فیض، به احیای حوزه علمیه قم و اجرای خدمات دینی همت گماشت.