محمداسماعیل بن محمدباقر نجفی مسجدشاهی اصفهانی

[ویکی فقه] محمداسماعیل بن محمدباقر نجفی مسجدشاهی اصفهانی، از علما و فقهای اصفهان، در قرن چهارده هجری بوده است.
حاج شیخ محمّداسماعیل نجفی فرزند حاج شیخ محمّدباقر مسجدشاهی نجفی، عالم فاضل فقیه مجتهد، در نیمه شب ۲۷ رمضان المبارک سال ۱۲۸۸ق در اصفهان متولّد شد، و پس از تحصیلات مقدّمات علوم به عتبات عالیات مهاجرت نمود، و نزد مراجع عالی قدر و مجتهدین و مدرّسین آن دیار، همچون حاج میرزا حبیب اللّه رشتی، حاج میرزا حسین خلیلی تهرانی، آخوند خراسانی، شیخ عبدالهدی شلیله، تحصیل کرد، و از آقاابوالحسن اصفهانی و حاج میرزا حسین نوری اجازه دریافت نمود. سپس به تدریس پرداخت، و پس از چندی به اصفهان بازگشت، و عزلت و انزوا برگزید، و تنها به اقامه نماز جماعت در مسجد شاه (مسجد امام فعلی) در ظهرها قناعت نمود. سرانجام، صاحب عنوان در شب ۸ ذی الحجّه الحرام سال ۱۳۷۰ق در اصفهان وفات یافت، و جنازه به عتبات عالیات منتقل، و در یکی از حجرات صحن حضرت ابوالفضل العبّاس (علیه السّلام) مدفون گردید. یداللّه برخوردار، متخلّص به تائب، تاریخ وفاتش را چنین سروده است:به تاریخ وفاتش تائب بی دل چنین گفتا: «شد اسماعیل وارد در جنان از مهر یزدانی»
آثار و تالیفات
کتب و رسائل زیر از تالیفات حاج شیخ اسماعیل نجفی است، و هیچ کدام به طبع نرسیده است:۱. رساله در استصحاب؛۲. رساله در اصول، تا پایان بحث عموم و خصوص؛۳. رساله در تعادل و تراجیح؛۴. رساله در اصل برائت؛۵. رساله در عدالت، مختصر؛۶. حواشی بر رجال علاّمه (خلاصه علاّمه)، غیر مدوّن؛۷. حواشی بر کفایه الاصول، مختصر؛۸. مجموعه ای کشکول مانند، حاوی مطالب متفرّقه.
مهدوی، سیدمصلح الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۲۶۸.
۱. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۲۶۸.۲. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، نقباءالبشر، ج۱، ص۱۵۲.۳. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان، ج۳، ص۲۷-۳۸.۴. ↑ معلم حبیب آبادی، محمدعلی، مکارم آلاثار، ج۸، ص۲۸۸۸-۲۸۸۹.
منبع
...