محمداحسن حافظ دراز پیشاوری

[ویکی فقه] حافظ دراز، محمداحسن پیشاوری، محدّث ، فقیه و واعظ اهل پنجاب و ساکن پیشاور است.
لقب وی استادالعلماء بود و به سبب از برداشتن قرآن «حافظ» خوانده می شد و چون بلند قامت بود به «حافظ دراز» مشهور گشت.
وی در ۱۲۰۲ در پنجاب در خانواده ای مذهبی و اهل علم به دنیا آمد.
جدّش حافظ محمداشرف، پدرش حافظ محمدصدیق، و مادرش از عالمان دین و از حافظان و واعظان بودند.
وی علوم دینی را نزد مادرش آموخت و در این علوم ، از جمله در منطق و حکمت ، متبحر شد.
افزون بر اقامه فرایض دینی ، مجلس درس تشکیل داد و پدر حافظ دراز، از خوشاب (شهری در پنجاب) به پیشاور انتقال یافت و در آن جا ماندگار شد.
حافظ دراز نیز در همین شهر مقیم شد و به تدریس و تربیت شاگردانی پرداخت که از پنجاب، کابل ، قندهار ، غزنه، هرات، سمرقند و بخارا نزد او می رفتند.

مذهب
وی حنفی مذهب و پیرو طریقت عبدالقادر گیلانی بود.

فعالیت اجتماعی
حافظ دراز علاوه بر تدریس، به وعظ و سخنرانی نیز اهتمام وافر داشت تا آن جا که به واعظ مشهور شد.
سخنرانیهایش غالبآ وعظ دینی و مبتنی بر عقاید اهل سنّت و جماعت بود و بر مردم تأثیر فراوان می گذاشت.
وی در مقام وعظ، بی محابا به انتقاد از حکمرانان وقت می پرداخت.

آثار
...