[ویکی شیعه] محمّد بن حسن فَتّال نیشابوری (درگذشت: ۵۰۸ق)، معروف به ابن فتال و ابن فارسی، از عالمان شیعه قرن پنجم و ششم قمری است. وی از مشایخ ابن شهر آشوب بوده و از شیخ طوسی و سید مرتضی روایت کرده است. او دارای دو اثر به نام های روضة الواعظین و التنویر فی معانی التفسیر بوده است. برخی نیز کتاب مونس الحزین را به وی نسبت می دهند.
فتال نیشابوری در سال ۵۰۸ هجری به دست شهاب الاسلام به قتل رسید. او را با لقب شهید یاد کرده اند.
در مورد نام ابن فتال از دو جهت مشکل پیش آمده است:
در مقابل، بسیاری از بزرگان تراجم این دو نفر را یکی دانسته اند و با توجه به اینکه تنها منتجب الدین، نامی از فتالِ صاحب تفسیر برده و در هیچ جای دیگر اثر و نامی از او نیست، اتحاد این دو نفر قولی است که نزدیک به واقع می نماید. بزرگانی چون علامه مجلسی، صاحب روضات الجنات و محدث نوری نیز این نظر را تأیید کرده اند.
در مورد نام ابن فتال از دو جهت مشکل پیش آمده است:
در مقابل، بسیاری از بزرگان تراجم این دو نفر را یکی دانسته اند و با توجه به اینکه تنها منتجب الدین، نامی از فتالِ صاحب تفسیر برده و در هیچ جای دیگر اثر و نامی از او نیست، اتحاد این دو نفر قولی است که نزدیک به واقع می نماید. بزرگانی چون علامه مجلسی، صاحب روضات الجنات و محدث نوری نیز این نظر را تأیید کرده اند.
wikishia: محمد_بن_حسن_فتال_نیشابوری