محمد بن ابوالقاسم خوارزمی بقالی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] بقّالی، زین المشایخ و ابن بایجُوک؛ ادیب، فقیه و مفسر حنفی در قرن ششم بود.
بَقّالی، ابوالفضل محمدبن ابوالقاسم خوارزمی ملقب به آدمی، زین المشایخ و ابن بایجُوک؛ ادیب، فقیه و مفسر حنفی در قرن ششم.
در۴۹۰ در خوارزم متولد شد و در همان جا به تحصیل پرداخت.
جز زمخشری که بقالی از شاگردان سرشناس و مبرّز او بوده در منابع از دیگر استادان وی نامی برده نشده است.
او علوم معانی و بیان، نحو و لغت را از زمخشری فراگرفت، حدیث را هم از وی شنید و از عالمان نامی زمان خود شد.
بقالی در ۵۳۸، پس از مرگ زمخشری، به عنوان عالمی جامع و همتای استاد خود، به جای او به تدریس پرداخت.
یاقوت حموی اخلاق، اعتقاد و دانش او را ستوده و آورده است که در ترسّل و نقد شعر نیز دست داشته است.
از کتابهای منسوب به او مفتاح التنزیل در تفسیر قرآن، تقویم اللسان در نحو، الاعجاب در اِعراب، البدایة (الهدایة) در بلاغت، منازل العرب، شرح اسماءاللّه الحسنی، اسرار الادب و افتخار العرب قابل ذکرند.
درگذشت او را در جرجانیة خوارزم به سال ۵۶۲ و نیز در ۵۶۱ نوشته اند.

پیشنهاد کاربران

بپرس