مبانی فقهی قاعده الزعیم الغارم

[ویکی فقه] زعیم در لغت به معنای ضمان و ضامن بمعنای پذیرفتن التزام، اشتمال کفالت، طی و خلال و امثال آن است و فقها آن را به معنای «التزام به پرداخت دین ثابت در ذمه یا احضار نفس دیگری» می دانند که سبب آنگاه، عقد و زمانی امور دیگر از قبیل غصب و اتلاف و تسبیب است.
قاعدۀ الزعیم غارم یعنی این که هر ضامن و متعهدی، به انجام دادن موضوع تعهد خود ملتزم است؛ یعنی اگر مورد تعهد نفس و تن دیگری است،کفیل ملتزم است در زمان و مکانی که تعهد کرده، تن مکفول عنه را تسلیم کند و در صورتی که موضوع تعهد مال است، مال موضوع ضمان خود را به مضمون له تقدیم کند سبب، ضمان گاه عقدی و گاه قهری است. از ضمان قهری در جای خود بحث کرده ایم و در اینجا از ضمان عقدی سخن خواهیم گفت.
ادله فقهی قاعده
۱. ↑ لغت نامه دهخدا.۲. ↑ الصحاح تاج اللغه وصحاح العربیه،جوهری،ج۵،ص۱۹۴۱.
...