ایروفیل یا ماهی واره[ ۱] یا هَوابُرد یا اِیرفُویل نام شکل ویژه ای است که مقطع بال هواپیما یا برخی از تیغه های صنعتی مثل ملخ ها و پروانه ها دارند.
جسمی که این شکل را داشته باشد با حرکت در شاره ای مانند هوا یا آب ( برپایه اصل برنولی ) نیروی برآر ایجاد می کند. عامل اصلی پرواز هواپیما همین شکل ماهیواره مقطع بال آن است که با حرکت در هوا و ایجاد نیروی برآری که بیشتر از نیروی وزن هواپیما ( و در جهت مخالف نیروی وزن ) است باعث پرواز هواپیما می شود.
قسمت جلویی ایرفویل لبه حمله نامیده می شود و اولین محل تماس با هوا می باشد و از نظر طراحی ظرافت و حساسیت بالایی دارد. قسمت انتهایی، لبهٔ فرار نامیده می شود و مانند یک لبهٔ تیز است و در انتهای این محل هوای قسمت بالایی و قسمت پایینی به یکدیگر می رسند. روی آن «سطح روئین» یا «انحنای رویی» نامیده می شود و زیر آن «سطح زیرین» یا «انحنای زیرین» نامیده می شود.
در مهندسی هوافضا ایرفویل جایگاه ویژه ای دارد. به طوری که پایه اساس پرواز و بهینه سازی آن از مطالعه روی ایرفویل ها آغاز شد. برادران رایت هم قبل از اولین پرواز مطالعات و آزمایشاتی روی ایرفویل های مختلف داشتند و توسط تونل بادی که خودشان ساخته بودند دست به آزمایش می زدند.
بال ها، تثبیت کننده های افقی و عمودی یک هواپیما با بال ثابت با مقاطع عرضی ایرفویل ساخته می شوند، و همچنین پره های روتور هلی کوپتر. ایرفویل در پروانه ها، فن ها، کمپرسورها و توربین ها نیز یافت می شود. بادبان ها نیز ایرفویل هستند و سطح زیر آب قایق های بادبانی مانند تخته میانی و فلکه از نظر سطح مقطع شبیه به هم هستند و با همان اصول ایرفویل کار می کنند. موجودات شنا و پرنده و حتی بسیاری از گیاهان و ارگانیسم های ساکن از هواپیماهای هوایی استفاده می کنند: نمونه های متداول آن بال پرندگان، بدن ماهی ها است. بال هواپیما به شکل فویل می تواند نیروی رانشی را بر روی اتومبیل یا وسیله نقلیه موتوری دیگر ایجاد کند و باعث بهبود کشش شود.
هنگامی که باد توسط جسمی مانند صفحه صاف، ساختمان یا عرشه پل انسداد یابد، جسم کشش و همچنین یک نیروی آیرودینامیکی عمود بر باد را تجربه خواهد کرد. این بدان معنا نیست که جسم به عنوان ایرفویل واجد شرایط باشد. ایرفویل ها اشکال بالابرنده بسیار کارآمدی هستند، که می توانند نسبت به صفحات مسطح با همان اندازه از همان ناحیه، بالابر تولید کنند و با کشیدن قابل توجهی کمتر قادر به تولید بالابر هستند. ایرفویل ها برای استفاده در طراحی هواپیماها، ملخ ها، پره های روتور، توربین های بادی و سایر کاربردهای مهندسی هوانوردی قابل استفاده هستند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفجسمی که این شکل را داشته باشد با حرکت در شاره ای مانند هوا یا آب ( برپایه اصل برنولی ) نیروی برآر ایجاد می کند. عامل اصلی پرواز هواپیما همین شکل ماهیواره مقطع بال آن است که با حرکت در هوا و ایجاد نیروی برآری که بیشتر از نیروی وزن هواپیما ( و در جهت مخالف نیروی وزن ) است باعث پرواز هواپیما می شود.
قسمت جلویی ایرفویل لبه حمله نامیده می شود و اولین محل تماس با هوا می باشد و از نظر طراحی ظرافت و حساسیت بالایی دارد. قسمت انتهایی، لبهٔ فرار نامیده می شود و مانند یک لبهٔ تیز است و در انتهای این محل هوای قسمت بالایی و قسمت پایینی به یکدیگر می رسند. روی آن «سطح روئین» یا «انحنای رویی» نامیده می شود و زیر آن «سطح زیرین» یا «انحنای زیرین» نامیده می شود.
در مهندسی هوافضا ایرفویل جایگاه ویژه ای دارد. به طوری که پایه اساس پرواز و بهینه سازی آن از مطالعه روی ایرفویل ها آغاز شد. برادران رایت هم قبل از اولین پرواز مطالعات و آزمایشاتی روی ایرفویل های مختلف داشتند و توسط تونل بادی که خودشان ساخته بودند دست به آزمایش می زدند.
بال ها، تثبیت کننده های افقی و عمودی یک هواپیما با بال ثابت با مقاطع عرضی ایرفویل ساخته می شوند، و همچنین پره های روتور هلی کوپتر. ایرفویل در پروانه ها، فن ها، کمپرسورها و توربین ها نیز یافت می شود. بادبان ها نیز ایرفویل هستند و سطح زیر آب قایق های بادبانی مانند تخته میانی و فلکه از نظر سطح مقطع شبیه به هم هستند و با همان اصول ایرفویل کار می کنند. موجودات شنا و پرنده و حتی بسیاری از گیاهان و ارگانیسم های ساکن از هواپیماهای هوایی استفاده می کنند: نمونه های متداول آن بال پرندگان، بدن ماهی ها است. بال هواپیما به شکل فویل می تواند نیروی رانشی را بر روی اتومبیل یا وسیله نقلیه موتوری دیگر ایجاد کند و باعث بهبود کشش شود.
هنگامی که باد توسط جسمی مانند صفحه صاف، ساختمان یا عرشه پل انسداد یابد، جسم کشش و همچنین یک نیروی آیرودینامیکی عمود بر باد را تجربه خواهد کرد. این بدان معنا نیست که جسم به عنوان ایرفویل واجد شرایط باشد. ایرفویل ها اشکال بالابرنده بسیار کارآمدی هستند، که می توانند نسبت به صفحات مسطح با همان اندازه از همان ناحیه، بالابر تولید کنند و با کشیدن قابل توجهی کمتر قادر به تولید بالابر هستند. ایرفویل ها برای استفاده در طراحی هواپیماها، ملخ ها، پره های روتور، توربین های بادی و سایر کاربردهای مهندسی هوانوردی قابل استفاده هستند.
wiki: ماهی واره