مانس اشپربر[ ۱] ۱۹۰۵–۱۹۸۴ رمان نویس اتریشی - فرانسوی است. «نقد و تحلیل جباریت»[ ۲] [ ۳] و «قطره اشکی در اقیانوس»[ ۴] [ ۵] از جمله آثار او است. مانس اشپربر روانشناس فردی و شاگرد آلفرد آدلر، همعصر ژان پل سارتر، دوست آلبر کامو و برتولت برشت بود.
فیلسوف و نویسنده سوسیالیست آلمانی گوستاو لاندائر که سال ۱۹۱۹ در مونیخ به قتل رسید، همچنین تاریخدانانی چون یاکوب بورگهارد و بندیتو کروچه و نیز فیزیکدانی به نام الکساندر وایس برگ که وی را با انقلابیون آشنا کرد. در زندگی اش نقش زیادی داشتند. خودش می گوید بدون وجود آن ها طور دیگری می اندیشیدم. [ ۶]
مانس اشپربر این روانشناس فردی گرچه عقاید فروید در مورد مرگ و عقده ادیپ را نمی پذیرفت اما «اندوه پروری»[ ۷] فروید را پذیرفته بود. اندوه را در راه مفید به کار می برد و از فاجعه و رنج به یأس نمی رسید.
با فاشیسم و هر نوع دیگر جباریت میانه ای نداشت و از همین رو در زندگی سختی های زیادی کشید. بارها دستگیر شد و با شکنجه و اردوگاه کار اجباری دست به گریبان بود.
مانس اشپربر یکی از دوستان میلان گور کیچ[ ۸] ( رهبر حزب کمونیست یوگسلاوی ) نیز بود که زمان استالین به مسکو احضارش کردند و دیگر برنگشت. وقتی شنید میلان گور کیچ نیز در تصفیه های استالینی تیرباران شده، پریشانی اش به اوج رسید.
به وی گفته بود نرو، نرو مسکو، ولی میلان گور کیج پاسخ داده بود: «اگر نروم جار می زنند فلانی خائن است… مأمور پلیس و آژان وال استریت است. و این تبلیغات ضربه وحشتناکی به حزب ما خواهد زد… بسیاری از رفقای خوب ما، سرشکسته و نومید خواهند شد. و حزب را ترک خواهند کرد…»[ ۹]
مانس اشپربر گرچه می گفت تنها از یک در می توان انقلاب را ترک گفت، دری که به هیچی باز می شود، اما در عمل همچون آرتور کستلر و آندره مالرو و اینیاتسیو سیلونه. . . بیرون رفت اما به وادی هیچی نیفتاد و عدالت خواه ماند. عدالت خواهی اش از رویدادهای ناعادلانه ای که براو و دوستانش گذشت مایه می گرفت.
مهم ترین اثر حماسی او که روشنک داریوش به فارسی ترجمه کرده قطره اشکی در اقیانوس است. موضوع قطره اشکی در اقیانوس مربوط به زمان جمهوری وایمار ( دوره تاریخی حدفاصل پایان جنگ جهانی اول تا روی کار آمدن حکومت نازی ها در آلمان ) است. سرگذشت و سرنوشت انقلابیونی است که در مبارزه به مسائلی برمی خورند که وجدانشان نمی تواند نه پیش بینی و نه قبول کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففیلسوف و نویسنده سوسیالیست آلمانی گوستاو لاندائر که سال ۱۹۱۹ در مونیخ به قتل رسید، همچنین تاریخدانانی چون یاکوب بورگهارد و بندیتو کروچه و نیز فیزیکدانی به نام الکساندر وایس برگ که وی را با انقلابیون آشنا کرد. در زندگی اش نقش زیادی داشتند. خودش می گوید بدون وجود آن ها طور دیگری می اندیشیدم. [ ۶]
مانس اشپربر این روانشناس فردی گرچه عقاید فروید در مورد مرگ و عقده ادیپ را نمی پذیرفت اما «اندوه پروری»[ ۷] فروید را پذیرفته بود. اندوه را در راه مفید به کار می برد و از فاجعه و رنج به یأس نمی رسید.
با فاشیسم و هر نوع دیگر جباریت میانه ای نداشت و از همین رو در زندگی سختی های زیادی کشید. بارها دستگیر شد و با شکنجه و اردوگاه کار اجباری دست به گریبان بود.
مانس اشپربر یکی از دوستان میلان گور کیچ[ ۸] ( رهبر حزب کمونیست یوگسلاوی ) نیز بود که زمان استالین به مسکو احضارش کردند و دیگر برنگشت. وقتی شنید میلان گور کیچ نیز در تصفیه های استالینی تیرباران شده، پریشانی اش به اوج رسید.
به وی گفته بود نرو، نرو مسکو، ولی میلان گور کیج پاسخ داده بود: «اگر نروم جار می زنند فلانی خائن است… مأمور پلیس و آژان وال استریت است. و این تبلیغات ضربه وحشتناکی به حزب ما خواهد زد… بسیاری از رفقای خوب ما، سرشکسته و نومید خواهند شد. و حزب را ترک خواهند کرد…»[ ۹]
مانس اشپربر گرچه می گفت تنها از یک در می توان انقلاب را ترک گفت، دری که به هیچی باز می شود، اما در عمل همچون آرتور کستلر و آندره مالرو و اینیاتسیو سیلونه. . . بیرون رفت اما به وادی هیچی نیفتاد و عدالت خواه ماند. عدالت خواهی اش از رویدادهای ناعادلانه ای که براو و دوستانش گذشت مایه می گرفت.
مهم ترین اثر حماسی او که روشنک داریوش به فارسی ترجمه کرده قطره اشکی در اقیانوس است. موضوع قطره اشکی در اقیانوس مربوط به زمان جمهوری وایمار ( دوره تاریخی حدفاصل پایان جنگ جهانی اول تا روی کار آمدن حکومت نازی ها در آلمان ) است. سرگذشت و سرنوشت انقلابیونی است که در مبارزه به مسائلی برمی خورند که وجدانشان نمی تواند نه پیش بینی و نه قبول کند.
wiki: مانس اشپربر