ماراسموس یک نوع وخیم سوءتغذیهٔ حاصل از کمبود پروتئین و کالری است. افراد مبتلا به ماراسموس دچار لاغری شدید هستند؛ به طوری که ممکن است وزن آن ها به کمتر از 60% وزن طبیعی برسد.
ماراسموس، بر خلاف کواشیورکور که در کودکان بالای یک سال و نیم دیده می شود، بین سنین ۶ ماه تا دو سال شایع است. در صورت سوءتغذیهٔ شدید، این دو بیماری می توانند هم زمان بروز کنند.
به طور کلی کمبود مواد غذایی، خصوصاً پروتئین و کالری موجب ماراسموس می شود. در واقع، هنگامی که بدن به میزان کالری و مواد مورد نیاز خود دست رسی نداشته باشد، متابولیسم آن دچار اختلال شده، و تمام مواد غذایی ذخیره شده در بافت ها ( به خصوص بافت های ماهیچه ای ) به منظور بقا مصرف می گردد. تفاوت اصلی بین ماراسموس و کواشیورکور در این است که ماراسموس نتیجهٔ تطابق بدن با گرسنگی است، در حالی که کواشیورکور حاصل عدم تطابق با گرسنگی است.
ماراسموس عمدتاً در کشورهای دچار فقر و قحطی دیده می شود. با این وجود، برخی از بیماری های نادر ژنتیکی مختل کنندهٔ جذب مواد غذایی نیز می توانند موجب بروز ماراسموس شوند.
بارزترین نشانهٔ ماراسموس لاغری شدید و کاهش بافت های ماهیچه ای و وزن است؛ و این در حالی است که رشد استخوان ها و قد ادامه دارد. برخلاف کواشیورکور، در ماراسموس ورم دیده نمی شود، و استخوان ها کاملاً از زیر پوست دیده می شوند. ماهیچه و چربی ها در قسمت هایی از بدن که معمولاً جمع می شوند کاملاً از بین می روند. پوست نیز چربی خود را از دست داده، و خشک و دارای چروک می شود. یکی از دیگر تفاوت های ماراسموس و کواشیورکور در این است که افراد مبتلا به ماراسموس به شدت احساس گرسنگی می کنند، در حالی که بی اشتهایی از علایم کواشیورکور است.
ضربان قلب، فشار خون، متابولیسم و حرارت بدن کاهش می یابند. کاهش ظرفیت معده و ضعف شدید از دیگر علایم ماراسموس هستند. این بیماران به علت کاهش ایمنی بدن نسبت به عفونت ها نیز حساس می شوند و ممکن است حتی در مقابل بیماری هایی ساده چون سرماخوردگی نیز دوام نیاورند. تأثیر ماراسموس بر عقب ماندگی ذهنی در حال حاضر ثابت نشده است.
درمان ماراسموس، همچون کواشیورکور، بر اساس الگوی سازمان جهانی بهداشت انجام می گیرد. علاوه بر رژیم غذایی مناسب، مبارزه با کاهش آب بدن و عفونت های ناشی از سیستم دفاعی ضعیف نقش مهمی در بهبودی دارند.
از آن جا که افراد مبتلا به ماراسموس چربی پوست خود را از دست می دهند، دمای بدن آن ها باید تحت نظر باشد. کنترل میزان قند خون نیز ضروری است. برای افزایش ایمنی بدن، اغلب از آنتی بیوتیک استفاده می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفماراسموس، بر خلاف کواشیورکور که در کودکان بالای یک سال و نیم دیده می شود، بین سنین ۶ ماه تا دو سال شایع است. در صورت سوءتغذیهٔ شدید، این دو بیماری می توانند هم زمان بروز کنند.
به طور کلی کمبود مواد غذایی، خصوصاً پروتئین و کالری موجب ماراسموس می شود. در واقع، هنگامی که بدن به میزان کالری و مواد مورد نیاز خود دست رسی نداشته باشد، متابولیسم آن دچار اختلال شده، و تمام مواد غذایی ذخیره شده در بافت ها ( به خصوص بافت های ماهیچه ای ) به منظور بقا مصرف می گردد. تفاوت اصلی بین ماراسموس و کواشیورکور در این است که ماراسموس نتیجهٔ تطابق بدن با گرسنگی است، در حالی که کواشیورکور حاصل عدم تطابق با گرسنگی است.
ماراسموس عمدتاً در کشورهای دچار فقر و قحطی دیده می شود. با این وجود، برخی از بیماری های نادر ژنتیکی مختل کنندهٔ جذب مواد غذایی نیز می توانند موجب بروز ماراسموس شوند.
بارزترین نشانهٔ ماراسموس لاغری شدید و کاهش بافت های ماهیچه ای و وزن است؛ و این در حالی است که رشد استخوان ها و قد ادامه دارد. برخلاف کواشیورکور، در ماراسموس ورم دیده نمی شود، و استخوان ها کاملاً از زیر پوست دیده می شوند. ماهیچه و چربی ها در قسمت هایی از بدن که معمولاً جمع می شوند کاملاً از بین می روند. پوست نیز چربی خود را از دست داده، و خشک و دارای چروک می شود. یکی از دیگر تفاوت های ماراسموس و کواشیورکور در این است که افراد مبتلا به ماراسموس به شدت احساس گرسنگی می کنند، در حالی که بی اشتهایی از علایم کواشیورکور است.
ضربان قلب، فشار خون، متابولیسم و حرارت بدن کاهش می یابند. کاهش ظرفیت معده و ضعف شدید از دیگر علایم ماراسموس هستند. این بیماران به علت کاهش ایمنی بدن نسبت به عفونت ها نیز حساس می شوند و ممکن است حتی در مقابل بیماری هایی ساده چون سرماخوردگی نیز دوام نیاورند. تأثیر ماراسموس بر عقب ماندگی ذهنی در حال حاضر ثابت نشده است.
درمان ماراسموس، همچون کواشیورکور، بر اساس الگوی سازمان جهانی بهداشت انجام می گیرد. علاوه بر رژیم غذایی مناسب، مبارزه با کاهش آب بدن و عفونت های ناشی از سیستم دفاعی ضعیف نقش مهمی در بهبودی دارند.
از آن جا که افراد مبتلا به ماراسموس چربی پوست خود را از دست می دهند، دمای بدن آن ها باید تحت نظر باشد. کنترل میزان قند خون نیز ضروری است. برای افزایش ایمنی بدن، اغلب از آنتی بیوتیک استفاده می شود.
wiki: ماراسموس