لِریک ( به لاتین: Lerik، به تالشی: Lik ) شهری تالش نشین در شهرستان لریک در جنوب شرقی کشور جمهوری آذربایجان و در نزدیکی مرز ایران است.
این کوه در میان کوه های تالش از کوه های شمال غربی رشته کوه البرز واقع شده است. این شهر در شمال جاده آستارا به اردبیل و گردنه حیران قرار گرفته است و از بلندی های شهرستان نمین می توان آن را دید. این شهر از شمال به شهر یاردیملی، از شرق به شهر لنکران و از جنوب و غرب به مرز ایران می رسد. این شهر ۵۶ کیلومتر تا لنکران فاصله دارد. جاده میان این دو شهر کوهستانی و بیشتر جنگلی است. این شهر مرکز اداری شهرستان لریک است.
جمعیت این شهر بر اساس سرشماری سال ۱۹۸۹ میلادی، ۵٬۸۲۴ نفر و بر اساس سرشماری سال ۲۰۰۹ میلادی، ۷٬۳۰۱ بوده است. بیشتر مردم لریک تالش هستند اما دولت جمهوری آذربایجان آن ها را آذربایجانی به شمار می آورد. [ ۲] [ ۳]
جمعیت لریک ۱۹۳۹ ( تقریباً ده سال پس از ایجاد جمهوری شوروی سوسیالیستی آذربایجان ) :[ ۴]
سرشماری ۲۰۰۹ میلادی:[ ۵]
زیان اصلی مردم لریک تالشی است و به زبان های ترکی آذربایجانی و روسی هم آشنایی دارند.
مردم لریک مسلمان و شیعه هستند. [ ۶]
لریک را می توان یکی از شهرها و آبادی های باستانی جمهوری آذربایجان دانست. نگاره ها و نقش هایی از مردم باستان در آن وجود دارد که در غارها زندگی می کردند. امروزه نقش هایی یافت شده اند که متعلق به برنز - نوسنگی هستند. [ ۷]
یکی از مکان های باستانی و دیدنی در نزدیکی این شهر غار بوزیر است. آثار انسانی یافت شده متعلق به دوران نوسنگی در این غار در سده نوزدهم میلادی به دست ژاک دو مورگان یافت شد. پس از او پروفسور اسدالله جعفروف یک آبادی باستانی مربوط به دوران پارینه سنگی را در همان ناحیه پیدا کرد. [ ۸]
لریک بخشی از سرزمین تالش و سال ها مرکز ناحیه زووند بود. این شهر پیش از جداشدن از سرزمین ایران در عهدنامه گلستان بخشی از خانات تالش بوده است. پس از این پیمان اعتراض ها و درگیری های پیاپی و پرشماری در تالش شمالی صورت گرفت که تاحدودی کارساز واقع شد و عباس میرزا و سربازانش همراه با مردم بومی ناحیه تالش و آذربایجان و ارّان نیروهای ارتش روسیه را وادار به عقب نشینی کردند؛ اما پس از مدتی ارتش روسیه به سرعت تمامی مناطق را از ایران بازپس گرفت و طی پیمان ترکمانچای بخشی از کوهستان های پیرامون لریک را که در تالش شمالی و در شمال گردنه حیران و شهر آستارا بودند را از ایران جدا کردند. شهر لریک تا مدتی در دوران شوروی مرکز ناحیه زووند در بخش لنکران و در فرمانداری باکو بود و از سال ۱۹۳۰ میلادی نام این منطقه به لریک تغییر نام دارد. در سرشماری سال ۱۹۳۹ میلادی تقریباً تمامی مردم لریک را تالش ثبت کرده اند. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین کوه در میان کوه های تالش از کوه های شمال غربی رشته کوه البرز واقع شده است. این شهر در شمال جاده آستارا به اردبیل و گردنه حیران قرار گرفته است و از بلندی های شهرستان نمین می توان آن را دید. این شهر از شمال به شهر یاردیملی، از شرق به شهر لنکران و از جنوب و غرب به مرز ایران می رسد. این شهر ۵۶ کیلومتر تا لنکران فاصله دارد. جاده میان این دو شهر کوهستانی و بیشتر جنگلی است. این شهر مرکز اداری شهرستان لریک است.
جمعیت این شهر بر اساس سرشماری سال ۱۹۸۹ میلادی، ۵٬۸۲۴ نفر و بر اساس سرشماری سال ۲۰۰۹ میلادی، ۷٬۳۰۱ بوده است. بیشتر مردم لریک تالش هستند اما دولت جمهوری آذربایجان آن ها را آذربایجانی به شمار می آورد. [ ۲] [ ۳]
جمعیت لریک ۱۹۳۹ ( تقریباً ده سال پس از ایجاد جمهوری شوروی سوسیالیستی آذربایجان ) :[ ۴]
سرشماری ۲۰۰۹ میلادی:[ ۵]
زیان اصلی مردم لریک تالشی است و به زبان های ترکی آذربایجانی و روسی هم آشنایی دارند.
مردم لریک مسلمان و شیعه هستند. [ ۶]
لریک را می توان یکی از شهرها و آبادی های باستانی جمهوری آذربایجان دانست. نگاره ها و نقش هایی از مردم باستان در آن وجود دارد که در غارها زندگی می کردند. امروزه نقش هایی یافت شده اند که متعلق به برنز - نوسنگی هستند. [ ۷]
یکی از مکان های باستانی و دیدنی در نزدیکی این شهر غار بوزیر است. آثار انسانی یافت شده متعلق به دوران نوسنگی در این غار در سده نوزدهم میلادی به دست ژاک دو مورگان یافت شد. پس از او پروفسور اسدالله جعفروف یک آبادی باستانی مربوط به دوران پارینه سنگی را در همان ناحیه پیدا کرد. [ ۸]
لریک بخشی از سرزمین تالش و سال ها مرکز ناحیه زووند بود. این شهر پیش از جداشدن از سرزمین ایران در عهدنامه گلستان بخشی از خانات تالش بوده است. پس از این پیمان اعتراض ها و درگیری های پیاپی و پرشماری در تالش شمالی صورت گرفت که تاحدودی کارساز واقع شد و عباس میرزا و سربازانش همراه با مردم بومی ناحیه تالش و آذربایجان و ارّان نیروهای ارتش روسیه را وادار به عقب نشینی کردند؛ اما پس از مدتی ارتش روسیه به سرعت تمامی مناطق را از ایران بازپس گرفت و طی پیمان ترکمانچای بخشی از کوهستان های پیرامون لریک را که در تالش شمالی و در شمال گردنه حیران و شهر آستارا بودند را از ایران جدا کردند. شهر لریک تا مدتی در دوران شوروی مرکز ناحیه زووند در بخش لنکران و در فرمانداری باکو بود و از سال ۱۹۳۰ میلادی نام این منطقه به لریک تغییر نام دارد. در سرشماری سال ۱۹۳۹ میلادی تقریباً تمامی مردم لریک را تالش ثبت کرده اند. [ ۴]
wiki: لریک