لالِش ( به کردی: Laliş ) ، یا لالش نورانی ( به کردی: Lalişa nûranî ) نام دره و زیارتگاهی در استان دهوک و در ۶۰ کیلومتری شمال غربی شهر موصل در شمال عراق است که زیارتگاه اصلی ایزدیان می باشد. شیخ عَدی ( به کردی: شیخ ئادی ) ، بنیادگذار آیین یزیدی در سال ۱۱۶۰ میلادی در لالش از دنیا رفت و از آن جهت که آرامگاه وی در لالش واقع شده، هر یزیدی در صورت توانایی اش باید در زندگی دست کم یک بار به زیارت این آرامگاه برود. یزیدیانی که در پیرامون لالش زندگی می کنند هر سال بهار برای انجام آیینی ویژه گرد هم می آیند. یزیدیان بر این باورند که جهان در لالش زاده شده است.
در این عید که در تابستان از ۱۱ ژوئیه آغاز می شود، یزیدیان ۴۰ روز را روزه می گیرند. باور ایشان بر آنست که شیخ عدی در این ۴۰ روز آموزه هایی پنهانی را به پیروانش می آموزد. به گفتهٔ یزیدیان، خدا در آغاز سال نو ( سر سال ) که نخستین چهارشنبه ماه آوریل است با ایزدیان دیدار می کند و خبرهای سال آینده را به آن ها بازگو کرده و با پیروانش تسویه حساب های سالانه را انجام می دهد. [ ۲]
به باور ایزدیان، کوهی که لالش بر آن واقع شده، نخستین اقامتگاه خدا بوده است و خدا پس از آن به مدت سه هزار سال در یک کشتی بر روی دریاها می گشت. [ ۳]
آرامگاه شیخ عدی در سدهٔ ۱۳ میلادی ساخته شده است و در سمت راست ورودی آن تندیس یک مار سیاه که بر دیوار چسبیده، دیده می شود. [ پیوند مرده] بر روی سنگ گور شیخ عدی چنین نوشته شده است:
در لالش دو چشمه وجود دارد که در باور یزیدیان «مقدس» است. یکی از این چشمه ها که در درون ساختمان آرامگاه شیخ عدی واقع شده زمزم نام دارد که برای رسیدن به آن باید از دالانی سنگی گذشت. تنها یزیدیان حق ورود به دالان این چشمه را دارند.
به جز آرامگاه شیخ عدی، ساختمان های زیارتی دیگری نیز در لالش قرار دارند که زیارتخانه های منسوب به دیگر پیرهای مقدس یزیدیان هستند. به باور زائران این پیرها توانایی شفای بیماری دارند.
در میانهٔ ده لالش یادبودی مخروطی شکل قرار داده شده که نشانگر آسمان و زمین است. قبه گرد بالای این یادبود نماد خورشید است و در درون این مخروط هفت لایه دیده می شود.
• گره زندگی: زیارت کنندگان پس از ورود به آرامگاه در پارچه های رنگارنگی که در درون ساختمان جای گرفته سه گره می زنند که نشانگر دشواری های زندگی شان است. باور این زائران اینست که هنگامی که فرد دیگری این گره ها را باز کرد مشکلات زندگی آن ها نیز حل می شود.
• پارچه بر سنگ: رسم دیگر زائران اینست که پارچه ای را در درون ساختمان آرامگاه سه بار به سوی صخره ای پرتاب می کنند و اگر پارچه بر روی صخره بماند پرتاب کننده این امر را خوش شگون می داند.
• درخت آغوش: در رسم دیگری، زیارت کننده ستون چوبی بزرگی که از تنهٔ یک درخت ساخته شده و «درخت آغوش» نام دارد را بغل می کند و اگر انگشتانش از سوی دیگر به هم برسند آن را خوش شگون می داند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر این عید که در تابستان از ۱۱ ژوئیه آغاز می شود، یزیدیان ۴۰ روز را روزه می گیرند. باور ایشان بر آنست که شیخ عدی در این ۴۰ روز آموزه هایی پنهانی را به پیروانش می آموزد. به گفتهٔ یزیدیان، خدا در آغاز سال نو ( سر سال ) که نخستین چهارشنبه ماه آوریل است با ایزدیان دیدار می کند و خبرهای سال آینده را به آن ها بازگو کرده و با پیروانش تسویه حساب های سالانه را انجام می دهد. [ ۲]
به باور ایزدیان، کوهی که لالش بر آن واقع شده، نخستین اقامتگاه خدا بوده است و خدا پس از آن به مدت سه هزار سال در یک کشتی بر روی دریاها می گشت. [ ۳]
آرامگاه شیخ عدی در سدهٔ ۱۳ میلادی ساخته شده است و در سمت راست ورودی آن تندیس یک مار سیاه که بر دیوار چسبیده، دیده می شود. [ پیوند مرده] بر روی سنگ گور شیخ عدی چنین نوشته شده است:
در لالش دو چشمه وجود دارد که در باور یزیدیان «مقدس» است. یکی از این چشمه ها که در درون ساختمان آرامگاه شیخ عدی واقع شده زمزم نام دارد که برای رسیدن به آن باید از دالانی سنگی گذشت. تنها یزیدیان حق ورود به دالان این چشمه را دارند.
به جز آرامگاه شیخ عدی، ساختمان های زیارتی دیگری نیز در لالش قرار دارند که زیارتخانه های منسوب به دیگر پیرهای مقدس یزیدیان هستند. به باور زائران این پیرها توانایی شفای بیماری دارند.
در میانهٔ ده لالش یادبودی مخروطی شکل قرار داده شده که نشانگر آسمان و زمین است. قبه گرد بالای این یادبود نماد خورشید است و در درون این مخروط هفت لایه دیده می شود.
• گره زندگی: زیارت کنندگان پس از ورود به آرامگاه در پارچه های رنگارنگی که در درون ساختمان جای گرفته سه گره می زنند که نشانگر دشواری های زندگی شان است. باور این زائران اینست که هنگامی که فرد دیگری این گره ها را باز کرد مشکلات زندگی آن ها نیز حل می شود.
• پارچه بر سنگ: رسم دیگر زائران اینست که پارچه ای را در درون ساختمان آرامگاه سه بار به سوی صخره ای پرتاب می کنند و اگر پارچه بر روی صخره بماند پرتاب کننده این امر را خوش شگون می داند.
• درخت آغوش: در رسم دیگری، زیارت کننده ستون چوبی بزرگی که از تنهٔ یک درخت ساخته شده و «درخت آغوش» نام دارد را بغل می کند و اگر انگشتانش از سوی دیگر به هم برسند آن را خوش شگون می داند.
wiki: لالش