قطب الدین راوندی

[ویکی فقه] «راوند» که در آن زمان روستایی در نزدیکی کاشان بود زادگاه عالمان بسیاری شناخته می شد به گونه ای که آقا بزرگ تهرانی بیش از ده نفر از بزرگان راوند را منحصر قرن ششم یاد می کند. «سعید» گلی از بوستان مکتب محمدی بود که از آن دیار برخاست و قلب الدین لقب یافت او فرزند «هبه الله بن حسین بن هبه الله بن حسن راوندی» بود. گرچه اطلاعات کافی از همه نیاکان او به دست نیامده، همین اندازه معلوم است که پدر و جد قطب الدین، از عالمان و برجستگان آن دیار بوده اند. با تأسف تاریخچه و شرح حالی از تولد و دوران کودکی او نیز به دست نیامده است.
فرزانه برومند راوند، علاوه بر پدر، از محضر بزرگان دیگری استفاده کرده است. قطب الدین خوشه چین خرمن عالمانی است که ثمره اندیشه شان قرنهای متمادی مشام انسانها را معطر ساخته است. افکار بزرگ شخصیتهایی چون شیخ صدوق، سید مرتضی، سید رضی و شیخ طوسی، در اندیشه و تفکر او جای پیدا کرده و با نقل حدیث از شاگردان آنان، جوهره علمی وعملی او نضج یافته است.بنابر آنچه در ریاض العلماء آمده است، قطب الدین روایاتی از بزرگان حدیث در شهرهای اصفهان، خراسان و همدان شنیده و نقل کرده است و از این روزنه می توان به مسافرتهای علمی او به شهرهای مختلف پی برد. چنانکه قرار داشتن قبر شریف او در شهر قم، دلیلی بر استفاده او از محضر استادان آن دیار است.
اساتید
برخی از استادان او عبارت اند از:۱. ابو جعفر محمد بن علی بن محسن حلبی. او موفق به درک محضر شیخ طوسی شده و قطب الدین راوندی از وی روایت نقل کرده است.۲. ابوالحسن محمد بن علی بن عبدالصمد تمیمی نیشابوری. او از شاگردان فرزند شیخ طوسی بوده است.۳. سید ابوالبرکات محمد بن اسماعیل مشهدی. وی از شاگردان شیخ طوسی بوده است و علاوه بر قطب الدین منتجب الدین (صاحب کتاب الفهرست) و امام ضیاءالدین از جمله شاگردانش بوده اند.۴. صفی الدین مرتضی بن داعی بن قاسم. او از شاگردان شیخ طوسی و مؤلف کتاب تبصره العوام است.۵. شیخ الساده مجتبی بن داعی بن قاسم. ایشان نیز همچون برادرش از محدثان بزرگ بوده و قطب الدین از این دو برادر روایت نقل کرده است.۶. ابوالفضل عبدالرحیم بن احمد شیبانی.۷. ابو جعفر محمد بن مرزبان. از شاگردان شیخ مفید است که قطب الدین در کتاب قصص الانبیاء از او روایت نقل کرده است.۸. هبه الله بن دعویدار. از شاگردان شیخ صدوق به شمار آمده است.۹. ابوجعفر بن کمیح.۱۰. ابونصر الغاری.۱۱. ابوصمصام احمد بن سعید طوسی.۱۲. ابوالحسین احمد بن محمد بن علی مرشکی.۱۳. ابوسعید حسن بن علی لارآبادی.۱۴. ابوالقاسم حسن بن محمد حدیقی.۱۵. ابو صمصام ذوالفقار بن محمد بن معبد حسینی.علاوه بر آنها، نام هفت نفر از بزرگان و اندیشه وران آن عصر در شمار استادان قطب الدین قرار دارد.
استاد بزرگ
ابوعلی فضل بن حسن بن فضل طبرسی، معروف به «امین الدین» از بزرگترین دانشمندان و مفسران شیعی در قرن ششم هجری است. شیخ طبرسی با خلق تفسیر بی نظیر از قرآن کریم به نام «مجمع البیان» جاودانگی نام و یاد خویش را موجب گشت.گرچه او بیش از دهها اثر مفید همچون «اعلام الوری» از خود به جا گذاشت، تفسیر قرآن (مجمع البیان) برای شناساندن شخصیت علمی اش از همه ممتازتر است. قطب راوندی شاگر ممتاز شیخ طبرسی بوده است و این امتیاز و شایستگی شاگرد، به حدّی رسیده که قطب را با او و او را با قطب می شناسند.قطب راوندی خود به قرآن عشق می ورزید و در راه نشر معارف آن پرتلاش بود اما تأثیر نفس قدسی استادش طبرسی بزرگ، در اندیشه و آثار گران سنگ او نقش بسزایی داشت و از این رو، آثار و تألیفات قطب راوندی، رنگ خدایی و بوی وحی به خود گرفت.
شاگردان
...

[ویکی شیعه] قطب الدین سعید بن عبدالله بن حسین بن هبةالله راوندی کاشانی (متوفای ۵۷۳ هجری قمری) معروف به قطب راوندی محدث، مفسر، متکلم، فقیه، فیلسوف و مورخ بزرگ شیعه در قرن ششم هجری و از شاگردان شیخ طبرسی صاحب تفسیر مجمع البیان است. وی دارای تألیفات بسیاری است که معروف ترین اثر وی کتاب الخرائج و الجرائح است.
ابن شهر آشوب مازندرانی و منتجب الدین رازی مشهورترین شاگردان او هستند.
تاریخ دقیق ولادت وی مشخص نیست اما محل ولادت او در راوند شهری در نزدیکی کاشان بوده است. افندی اصفهانی می گوید: نام وی بیشتر با انتساب به جدش یعنی « سعید بن هبة الله » شناخته می شود. کنیه قطب راوندی، ابوالحسن و ابوالحسین گزارش شده است.