قاعده تحجیر

[ویکی فقه] مراد از تحجیر این است که شخص با چیدن سنگ در جوانب چهارگانه یک قطعه زمین، مانع تصرف دیگران گردد.
واژه تحجیر، عربی و از ریشه «حجر» یعنی «منع» اشتقاق یافته است. مفاد اجمالی قاعده، این است که، چیدن سنگ، علامت سابقه اقدام و مقدمه احیا است و شخص اقدام کننده دارای حق اولویت است.
حق اولویت
حق اولویت را در اصطلاح فقهی «حق الاختصاص» می گویند. اثر حق اولویت آن است که صاحبش برای احیا و تملک موضوع آن اولویت دارد و مادام که اعراض نکرده دیگران نمی توانند بدون جلب رضایت او اقدام به احیا کنند و در فرض اقدام و احیا،مالک آن نمی شوند و غاصب خواهند بود. بنابراین، تحجیرکننده می تواند خلع ید آنان را از دادگاه بخواهد، هرچند زمین را آباد نکرده باشد؛ زیرا یکی از شرایط احیا آن است که مسبوق به تحجیر دیگری نباشد.
تقسیم حق در حقوق
در حقوق معاصر، دارایی به حق مالی و غیر مالی تقسیم می شود و آنگاه حق مالی به حق عینی و حق دینی، و حق عینی نیز به حق عینی اصلی و حق عینی تبعی تقسیم می گردد.
← غیر مالی
...