[ویکی فقه] فلسفه استدراج (قرآن). یکی از سنت های خداوند برای عذاب کافران سنت عذاب استدراجی است که در این مقاله فلسفه استدراج بیان می شود.
غوطه ور شدن هر چه بیشتر کافران در گناه و عذاب شدن بر اثر آن، فلسفه استدراج است، که در این آیه قرآن به این مطلب اشاره شده است:ولایحسبن الذین کفروا انما نملی لهم خیر لانفسهم انما نملی لهم لیزدادوا اثما ولهم عذاب مهین. آنها که کافر شدند، (و راه طغیان پیش گرفتند،) تصور نکنند اگر به آنان مهلت می دهیم، به سودشان است! ما به آنان مهلت می دهیم فقط برای اینکه بر گناهان خود بیفزایند و برای آنها، عذاب خوارکننده ای (آماده شده) است .
تفسیر آیه
از آیات قرآن مجید استفاده می شود که خداوند افراد گنه کار را در صورتی که زیاد آلوده گناه نشده باشند بوسیله زنگ های بیدار باش و عکس العمل های اعمال شان، و یا گاهی بوسیله مجازات های متناسب با اعمالی که از آنها سرزده است، بیدار می سازد و براه حق باز می گرداند. اینها کسانی هستند که هنوز شایستگی هدایت را دارند و مشمول لطف خداوند می باشند و در حقیقت مجازات و ناراحتی های آنها، نعمتی برای آنها محسوب می شود.ولی آنها که در گناه و عصیان، غرق شوند و طغیان و نافرمانی را بمرحله نهایی برسانند، خداوند آنها را بحال خود وا می گذارد و به اصطلاح به آنها میدان می دهد تا پشتشان از بار گناه سنگین شود و استحقاق حداکثر مجازات را پیدا کنند.اینها کسانی هستند که تمام پل ها را در پشت سر خود ویران کرده اند، و راهی برای بازگشت نگذاشته اند و پرده حیا و شرم را دریده و لیاقت و شایستگی هدایت الهی را کاملا از دست داده اند.
غوطه ور شدن هر چه بیشتر کافران در گناه و عذاب شدن بر اثر آن، فلسفه استدراج است، که در این آیه قرآن به این مطلب اشاره شده است:ولایحسبن الذین کفروا انما نملی لهم خیر لانفسهم انما نملی لهم لیزدادوا اثما ولهم عذاب مهین. آنها که کافر شدند، (و راه طغیان پیش گرفتند،) تصور نکنند اگر به آنان مهلت می دهیم، به سودشان است! ما به آنان مهلت می دهیم فقط برای اینکه بر گناهان خود بیفزایند و برای آنها، عذاب خوارکننده ای (آماده شده) است .
تفسیر آیه
از آیات قرآن مجید استفاده می شود که خداوند افراد گنه کار را در صورتی که زیاد آلوده گناه نشده باشند بوسیله زنگ های بیدار باش و عکس العمل های اعمال شان، و یا گاهی بوسیله مجازات های متناسب با اعمالی که از آنها سرزده است، بیدار می سازد و براه حق باز می گرداند. اینها کسانی هستند که هنوز شایستگی هدایت را دارند و مشمول لطف خداوند می باشند و در حقیقت مجازات و ناراحتی های آنها، نعمتی برای آنها محسوب می شود.ولی آنها که در گناه و عصیان، غرق شوند و طغیان و نافرمانی را بمرحله نهایی برسانند، خداوند آنها را بحال خود وا می گذارد و به اصطلاح به آنها میدان می دهد تا پشتشان از بار گناه سنگین شود و استحقاق حداکثر مجازات را پیدا کنند.اینها کسانی هستند که تمام پل ها را در پشت سر خود ویران کرده اند، و راهی برای بازگشت نگذاشته اند و پرده حیا و شرم را دریده و لیاقت و شایستگی هدایت الهی را کاملا از دست داده اند.
wikifeqh: فلسفه_استدراج_(قرآن)