[ویکی فقه] فضایل اولیاءالله (قرآن). قرآن برای اولیاء اللّه، ویژگیهای گوناگونی برشمرده است. مجموع این ویژگیها از مختصات اولیاءاللّه است، بنابراین وجود برخی از آنها در غیر ایشان نیز امکان پذیر است.
در دل اولیای الهی هیچ گونه خوف و حزنی از غیر خدا نیست: «الا ان اولیاء الله لا خوف علیهم و لا هم یحزنون». انسان از چیزی که ممکن است به او آسیبی برساند می هراسد و برای از دست دادن چیزی که آن را دوست دارد یا تحقق چیزی که آن را نمی پسندد اندوهگین می شود و این در صورتی است که برای خود نسبت به چیزی که برای آن می ترسد یا برای از دست دادن آن اندوهگین می شود، مالکیت یا حقی قائل باشد، لیکن اولیاء الله به سبب بهره مندی از توحید کامل، خداوند را مالک مطلق همه چیز می دانند، به گونه ای که هیچ کس در مالکیت چیزی شریک خداوند نیست، بنابراین، اولیای الهی برای خود نسبت به چیزی مالکیت یا حقی قائل نیستند تا بر اثر آن بترسند یا اندوهگین شوند. گفته شده: لازمه ترسیدن از چیزی یا اندوهگین شدن برای چیزی، تصور آن چیز است. در حالی که اولیاء الله به سبب استغراق در نور جلال الهی از غیر خدا غافل اند، بنابراین وجود ترس و اندوه در آنها غیر ممکن است. برخی نیز گفته اند: چون اولیاء الله در ذات الهی فانی گشته اند، دیگر برای آنها غایتی بالاتر از آنچه بدان رسیده اند وجود ندارد تا بر اثر آن بترسند یا اندوهگین شوند. برخی از مفسران نبودن ترس و اندوه در اولیاء الله را مربوط به آخرت دانسته اند ؛ ولی آیه ۶۲ سوره یونس مطلق است و دنیا را نیز شامل می شود و مقید کردن آن به آخرت هیچ دلیلی ندارد. بر اساس آیات دیگری، اولیاء الله از پروردگار می ترسند؛ مانند: «انا نخاف من ربنا» و «انما یخشی الله من عباده العلمـؤا»، بنابراین نبودن ترس در ایشان نسبت به غیر خداست؛ اما ترس از خدا از صفات اولیاء الله است، چنان که اندوه برای از دست دادن کرامت الهی نیز از ویژگیهای آنان است. نبودن ترس و اندوه از غیر خداوند در اولیاء الله باعث می شود که امنیت و آرامش واقعی بر وجود آنها حکمفرما شود.
آرزوی لقای الهی
قرآن خطاب به یهودیان می گوید: اگر گمان می کنید تنها شما اولیای الهی هستید پس آرزوی مرگ کنید، اگر در این ادعا صادقید: «قل یـایها الذین هادوا ان زعمتم انکم اولیاء لله من دون الناس فتمنوا الموت ان کنتم صـدقین». یهودیان ادعا داشتند که فرزندان و دوستان خدا بود، جهان آخرت ویژه آنهاست و هیچ کس وارد بهشت نمی شود، مگر آنکه یهودی باشد، بنابراین اگر یهودیان در این ادعای خود راستگو بودند باید آرزوی مرگ می کردند، زیرا انسان اگر ولی کسی باشد ملاقات با او را دوست دارد و کسی که یقین دارد ولی خدا بوده، بهشت مخصوص اوست و بین او و رسیدن به لقای الهی و بهشت کرامت چیزی جز مرگ فاصله نیست، آرزوی مرگ می کند. امیرمؤمنان، علی علیه السّلام فرموده است: به خدا سوگند انس علی بن ابی طالب به مرگ بیشتر از انس طفل به سینه مادر خویش است. در روایت دیگری نیز آمده است که اولیاء الله آرزوی مرگ دارند.
ایمان اولیاءالله
ایمان، از علایم اولیاءالله است.الا ان اولیآء الله... • الذین ءامنوا...(برداشت بر این اساس است که «الذین آمنوا» صفت «اولیاءالله» باشد.) ایمان، زمینه ساز برخورداری اولیاءالله از بشارت های الهی می باشد. الا ان اولیآء الله... • الذین ءامنوا... لهم البشری... با توجه به نفی هرگونه ترس و اندوهی از اولیاء الله استفاده می شود که ایمان آنان آن مرتبه از ایمان است که آنها را به عبودیت و مملوکیت محض می رساند، به گونه ای که درمی یابند مالکیت ویژه خداست و آنها نمی توانند مالک چیزی باشند تا برای آن ترسیده یا از فقدان آن اندوهگین شوند.
تقوای اولیاءالله
...
در دل اولیای الهی هیچ گونه خوف و حزنی از غیر خدا نیست: «الا ان اولیاء الله لا خوف علیهم و لا هم یحزنون». انسان از چیزی که ممکن است به او آسیبی برساند می هراسد و برای از دست دادن چیزی که آن را دوست دارد یا تحقق چیزی که آن را نمی پسندد اندوهگین می شود و این در صورتی است که برای خود نسبت به چیزی که برای آن می ترسد یا برای از دست دادن آن اندوهگین می شود، مالکیت یا حقی قائل باشد، لیکن اولیاء الله به سبب بهره مندی از توحید کامل، خداوند را مالک مطلق همه چیز می دانند، به گونه ای که هیچ کس در مالکیت چیزی شریک خداوند نیست، بنابراین، اولیای الهی برای خود نسبت به چیزی مالکیت یا حقی قائل نیستند تا بر اثر آن بترسند یا اندوهگین شوند. گفته شده: لازمه ترسیدن از چیزی یا اندوهگین شدن برای چیزی، تصور آن چیز است. در حالی که اولیاء الله به سبب استغراق در نور جلال الهی از غیر خدا غافل اند، بنابراین وجود ترس و اندوه در آنها غیر ممکن است. برخی نیز گفته اند: چون اولیاء الله در ذات الهی فانی گشته اند، دیگر برای آنها غایتی بالاتر از آنچه بدان رسیده اند وجود ندارد تا بر اثر آن بترسند یا اندوهگین شوند. برخی از مفسران نبودن ترس و اندوه در اولیاء الله را مربوط به آخرت دانسته اند ؛ ولی آیه ۶۲ سوره یونس مطلق است و دنیا را نیز شامل می شود و مقید کردن آن به آخرت هیچ دلیلی ندارد. بر اساس آیات دیگری، اولیاء الله از پروردگار می ترسند؛ مانند: «انا نخاف من ربنا» و «انما یخشی الله من عباده العلمـؤا»، بنابراین نبودن ترس در ایشان نسبت به غیر خداست؛ اما ترس از خدا از صفات اولیاء الله است، چنان که اندوه برای از دست دادن کرامت الهی نیز از ویژگیهای آنان است. نبودن ترس و اندوه از غیر خداوند در اولیاء الله باعث می شود که امنیت و آرامش واقعی بر وجود آنها حکمفرما شود.
آرزوی لقای الهی
قرآن خطاب به یهودیان می گوید: اگر گمان می کنید تنها شما اولیای الهی هستید پس آرزوی مرگ کنید، اگر در این ادعا صادقید: «قل یـایها الذین هادوا ان زعمتم انکم اولیاء لله من دون الناس فتمنوا الموت ان کنتم صـدقین». یهودیان ادعا داشتند که فرزندان و دوستان خدا بود، جهان آخرت ویژه آنهاست و هیچ کس وارد بهشت نمی شود، مگر آنکه یهودی باشد، بنابراین اگر یهودیان در این ادعای خود راستگو بودند باید آرزوی مرگ می کردند، زیرا انسان اگر ولی کسی باشد ملاقات با او را دوست دارد و کسی که یقین دارد ولی خدا بوده، بهشت مخصوص اوست و بین او و رسیدن به لقای الهی و بهشت کرامت چیزی جز مرگ فاصله نیست، آرزوی مرگ می کند. امیرمؤمنان، علی علیه السّلام فرموده است: به خدا سوگند انس علی بن ابی طالب به مرگ بیشتر از انس طفل به سینه مادر خویش است. در روایت دیگری نیز آمده است که اولیاء الله آرزوی مرگ دارند.
ایمان اولیاءالله
ایمان، از علایم اولیاءالله است.الا ان اولیآء الله... • الذین ءامنوا...(برداشت بر این اساس است که «الذین آمنوا» صفت «اولیاءالله» باشد.) ایمان، زمینه ساز برخورداری اولیاءالله از بشارت های الهی می باشد. الا ان اولیآء الله... • الذین ءامنوا... لهم البشری... با توجه به نفی هرگونه ترس و اندوهی از اولیاء الله استفاده می شود که ایمان آنان آن مرتبه از ایمان است که آنها را به عبودیت و مملوکیت محض می رساند، به گونه ای که درمی یابند مالکیت ویژه خداست و آنها نمی توانند مالک چیزی باشند تا برای آن ترسیده یا از فقدان آن اندوهگین شوند.
تقوای اولیاءالله
...
wikifeqh: فضایل_اولیاءالله_(قرآن)