فرغون ، فرقون ، فرگون ( به فرانسوی: fourgon ) یا چرخ دستی که در افغانستان به نام کراچی نیز یاد می شود وسیله نقلیه دستی است که معمولاً دارای یک چرخ است و توسط یک نفر و به وسیله دو دسته کوچک که به همین منظور در آن تعبیه شده، هدایت می شود. کاربرد فرغون با توجه به پیشرفتهای تکنولوژی همچنان جایگاه خود را ازدیرباز حفظ نموده است
فرغون به شکلی طراحی شده است که وزن بار بین چرخ و فردی که آن را هدایت می کند تقسیم شود و این کار باعث می شود فرد بتواند بارهای بسیار بزرگ و سنگینی را که خودش به تنهایی قادر به حمل آن نیست حمل کند. این وسیله معمولاً در صنعت ساختمان سازی و باغبانی و کشاورزی استفاده می شوند. معمولاً ظرفیت حمل بار لاستیک فرغون ها ۱۷۰ کیلوگرم است و این میتواند با توجه به تغییر نوع لاستیک متغیر باشد. البته قدرت بدنی حامل نیز مهم هست
نوع دوچرخ آن ثبات بیشتری بر روی زمین دارد و احتمال واژگونی آن در هنگام حمل کمتر است در حالی که نوع تک چرخ آن ها قدرت مانور بیشتری در فضاهای کوچک دارد و همچنین روی تخته های ضخیم و زمین های ناهموار و با شیب تند و همچنین در مواقعی که بار به شکل ناموزونی روی آن قرار گرفته باشد سودمندتر است. همچنین نوع تک چرخ آن اجازه کنترل بیشتری را به فرد در هنگام خالی کردن بار آن می دهد.
در ایران فرغون ( فرقون ) برای کارهای بنایی ، ساختمانی و نیز در کارخانجات و کارگاههای صنعتی کاربرد فراوانی دارد. در لغتنامه دهخدا هیچ اشاره ای به این کلمه نشده است. فرم رایج کلمه فرغون میباشد اما نوشتن آن به صورت فرقون بلامانع است.
نخستین کسی که توصیفاتی که از فرغون های تک چرخ چینی مشاهده کرده است شخصی به نام ژان واوو فنگ مربوط به سدهٔ دوم فرمانروایی دودمان هان است. این توصیفات در دیوارنگاره های آرامگاه های هان به چشم می خورد. این دیوارنگاره که مردی را در حال حرکت دادن یک فرغون نشان می دهد در آرامگاه فن فوجان در استان سیچوآن یافت شده است که تاریخ آن سال ۱۵۰ پس از میلاد است.
نوع دستی و بدون چرخ فرغون، زَنبه[ ۱] نام دارد. زنبه را در قدیم زنبر و زنبل و خاک کش نیز می گفتند.
زنبه ابزاری چوبین به شکل مکعب مستطیل است که سطح فوقانی آن باز است و در آن خاک، خشت و مانند آن گذاشته و از جایی به جایی می برند. گونه ای از زنبه نیز مانند نردبان دوپایه است که میان آن را به ریسمان یا نوار چرمی می بافند و از خاک و خشت و امثال آن پر می کنند و دو نفر آن را برداشته از جایی به جایی می برند. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففرغون به شکلی طراحی شده است که وزن بار بین چرخ و فردی که آن را هدایت می کند تقسیم شود و این کار باعث می شود فرد بتواند بارهای بسیار بزرگ و سنگینی را که خودش به تنهایی قادر به حمل آن نیست حمل کند. این وسیله معمولاً در صنعت ساختمان سازی و باغبانی و کشاورزی استفاده می شوند. معمولاً ظرفیت حمل بار لاستیک فرغون ها ۱۷۰ کیلوگرم است و این میتواند با توجه به تغییر نوع لاستیک متغیر باشد. البته قدرت بدنی حامل نیز مهم هست
نوع دوچرخ آن ثبات بیشتری بر روی زمین دارد و احتمال واژگونی آن در هنگام حمل کمتر است در حالی که نوع تک چرخ آن ها قدرت مانور بیشتری در فضاهای کوچک دارد و همچنین روی تخته های ضخیم و زمین های ناهموار و با شیب تند و همچنین در مواقعی که بار به شکل ناموزونی روی آن قرار گرفته باشد سودمندتر است. همچنین نوع تک چرخ آن اجازه کنترل بیشتری را به فرد در هنگام خالی کردن بار آن می دهد.
در ایران فرغون ( فرقون ) برای کارهای بنایی ، ساختمانی و نیز در کارخانجات و کارگاههای صنعتی کاربرد فراوانی دارد. در لغتنامه دهخدا هیچ اشاره ای به این کلمه نشده است. فرم رایج کلمه فرغون میباشد اما نوشتن آن به صورت فرقون بلامانع است.
نخستین کسی که توصیفاتی که از فرغون های تک چرخ چینی مشاهده کرده است شخصی به نام ژان واوو فنگ مربوط به سدهٔ دوم فرمانروایی دودمان هان است. این توصیفات در دیوارنگاره های آرامگاه های هان به چشم می خورد. این دیوارنگاره که مردی را در حال حرکت دادن یک فرغون نشان می دهد در آرامگاه فن فوجان در استان سیچوآن یافت شده است که تاریخ آن سال ۱۵۰ پس از میلاد است.
نوع دستی و بدون چرخ فرغون، زَنبه[ ۱] نام دارد. زنبه را در قدیم زنبر و زنبل و خاک کش نیز می گفتند.
زنبه ابزاری چوبین به شکل مکعب مستطیل است که سطح فوقانی آن باز است و در آن خاک، خشت و مانند آن گذاشته و از جایی به جایی می برند. گونه ای از زنبه نیز مانند نردبان دوپایه است که میان آن را به ریسمان یا نوار چرمی می بافند و از خاک و خشت و امثال آن پر می کنند و دو نفر آن را برداشته از جایی به جایی می برند. [ ۲]
wiki: فرغون