عمران کلبی

[ویکی فقه] برخی عمران کلبی را یکی از شهدای کربلا می دانند.
نویسنده تذکرة الشهداء از ابومخنف نقل کرده که پس از شهادت عمیر بن مطاع، از شهدای کربلا، جوانی که او و مادرش توسط امام حسین علیه السلام مسلمان شده بودند، به میدان رفت. او نقل کرده که نام این جوان عمران کلبی بود .
رجز عمران در میدان
عمران در میدان این رجز را خواند:انْ تنْکرُونی فَانَا ابْنُ الکلْبِ • عَبْلُ الذِّراعَینِ شَدیدُ الضَّربِ لا ارْهَبُ الْمَوْتَ بِدار الْحَرْبِ •افُوزُ بِالْجَنَّةِ یوْمَ الْکرْبِ انّی غُلامٌ واثِقٌ بِرَبّی • حَسَبی بِهِ مَوْلای فَهُوَ حَسْبی اگر مرا نمی شناسید من فرزند کلبم با بازوانی قوی و ضربتی سخت؛ در میدان جنگ، از مرگ نمی هراسم -و- با رفتن به بهشت، در روز سخت، رستگار خواهم شد؛ من جوانی هستم که به خدای خویش اعتماد دارم او مولای من است و مرا کفایت می کند.
شهادت عمران
سپس بر لشکر ابن سعد حمله کرد و جنگید تا چهل تن از نیروهای دشمن را به هلاکت رساند و خود نیز شهید شد. دشمن سَرش را از تن جدا کرد و به سوی سپاه حسین علیه السلام پرتاب نمود.