عمر بن ابی ربیعه

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] عمر بن ابی ربیعه از شاعران مشهور عرب که در سرودن غزلیات ملیح و بلیغ شهره بوده است. وی در سال ۲۳ هجری در روز وفات عمر بن خطاب در خانواده ای متمول در مدینه به دنیا آمد و در سن ۷۰ سالگی در سال ۹۳ هجری وفات یافت.
عمر بن ابی ربیعه از شاعران مشهور عرب که در سرودن غزلیات ملیح و بلیغ شهره بوده است. وی از قبیلۀ بنی مخزوم و از خاندان های والای قریش بود که از جهت جاه و ثروت بر دیگر خاندان ها برتری داشت که در عصر جاهلیت و صدر اسلام از قدرت و نفوذ بالایی برخوردار بوده، کنیه وی ابالخطاب یمنی بود. وی در سال ۲۳ هجری در روز وفات عمر بن خطاب در خانواده ای متمول در مدینه به دنیا آمد.
نسب
پدرش ابن مغیرة بن عبدالله بن عمر بن مخزوم که در عصر جاهلیت معروف به بجیر بوده است، وی از بازرگانان یمن و ملقب به بحیرا بود، که با اسلام آوردن به عبدالله تغییر اسم داد.(پدرش به ذا الرمحین ملقب شده بود. ) وی در روزگار پیغمبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) و نخستین خلفاء حکومت ولایات یافت، نام مادرش مجد از اهالی حضر موت مشهور به حمیرالیمن بود که عطرهای یمنی می فروخت.
ثروت پدر
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) عبدالله (بجیر) را به حکمران ولایت جند از شهرهای یمن فرستاد. وی در زمان خلفای راشدین در سمت خود ابقا شد. عمر بن ابی ربیعه در میان ثروت و قدرت پدرش فارغ بال و با رفاه حال، در ناز و نعمت بسیار در میان پول و مال و غلامان ( پدر عمر غلامان حبشی بسیاری در منزل داشت) و کنیزکان بسیار همراه با خدم و حشم و در همنشینی با بزرگان پرورش یافت. (همین در شخصیت روحی وی بسیار نقش تعیین کننده داشت. )ثروت بسیار داشتن جایگاه اجتماعی ممتاز و هوش و استعداد سرشار، او را از هر شاعر دیگری برتری بخشیده بود. وی ازدواج های متعددی داشت، که یک بار با کلثوم بنت سعد مخزومی ازدواج کرده و از او صاحب پسری به نام «جوان» شد که بر راه مسلک پدرش نبوده است. اغلب زنان وی از بی وفایی ها و ناپایداریش دل نگران و ناراحت بودند.
توبه و زهد در پیری
...

دانشنامه آزاد فارسی

عُمَر بن ابی رَبیعه (مَکّه ۲۳ـ۹۳ق)
شاعر غنایی عرب، نامدارترین نمایندۀ مکتب شعر حجاز. فرزند خانواده ای دولتمند از مَکیّان، و از تبار قبیلۀ مَخزوم بود. با موسیقی دانان مراوده و با زنان اشراف قریش مکاتبه و مکالمه داشت. در رفاه می زیست و به سوریه و بین النهرین نیز سفر کرد. مردی خوش محضر، شاد و بی پروا، و شعرش در زمان حیات او بر سر زبان ها بود. دیوانش شامل ۴۴۰ قصیده، غزل و قطعۀ یکسره کام جویانه است. جریر او را بهترین شاعر عاشقانه سرا خوانده است. عمر نخستین شاعر شهری، و شعرش نمود زندگی شهری و فعالیت های اجتماعی بود.

پیشنهاد کاربران

بپرس