عمارت کلاه فرنگی قدیمی ترین بنای تاریخی شهر بندرعباس[ ۱] در استان هرمزگان است.
این عمارت که بیش از سه قرن قدمت دارد در مجاورت اسکله قدیم بندرعباس رو به دریا و در بلوار طالقانی قرار گرفته[ ۲] و در سال ۱۳۸۴با شماره ۱۳۸۳۵در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است. [ ۳]
پس از فتح هرمز در سال ۱۶۲۲ و اخراج پرتغالی ها از جزیره هرمز، کمپانی هندشرقی بریتانیا در سال ۱۶۲۳. م از دربار شاه عباس اجازه یافت تا شعبه ای از تجارتخانه اش را در بندرعباس دایر نماید و به فاصله کوتاهی از تأسیس این تجارتخانه، کمپانی هند شرقی هلند نیز با نام اختصاری V. O. C تجارتخانه خود را به مرکزیت اصفهان تأسیس شد و شعبه ای نیز در بندرعباس - که بندرگاه اصلی دولت ایران بود ـ گشایش یافت. [ ۴] [ ۲] [ ۵] [ ۱]
نخستین محل تجارتخانه هلندی ها، خانه ای متعلق به "برخوردار سلطان ذوالقدر" حاکم وقت بندرعباس بود که نزدیک ساحل قرار داشت و با اجاره ماهیانه ۲۰تومان در اختیار هلندی ها قرار گرفت.
این خانه در مجاور تجارتخانه انگلیس و در ناحیه غربی آن روزگاران شهر بندرعباس که امروزه تقریباً منطبق است با بلوار ساحلی، حدفاصل خیابان دانش و میدان لارک ( پشت شهر ) قرار داشته است.
بعدها به دلیل گسترش تجارت هلندی ها و کمبود جا، در سال ۱۶۹۸. م/۱۰۸۰. ش ریاست این کمپانی بر آن شد تا کار احداث یک عمارت باشکوه و بزرگ را در حدفاصل نیم مایلی تجارتخانه سابق و در منتهی الیه شرقی آن زمان شهر بندرعباس و در کنار ساحل آغاز کند که این عملیات تا چهارسال بعد حدود سال ۱۰۸۴. ش به طول انجامید. [ ۴]
پس از حدود ۱۳۶سال یعنی در سال ۱۱۳۷. ش، هلندی ها بندرعباس ترک کردند و عمارت مبدل به دارالحکومه و محلی برای رتق و فتق امورات گمرکی بندرعباس شد. گزارش های دوره ناصری حاکی از آن است که این عمارت در این دوران دارای اماکنی همچون دیوانخانه، حرمخانه، صدوق خانه، غلام خانه، حمام، محبس خانه، اصطبل، فراشخانه، کارخانه و شربت خانه مختص به خود بوده و به وسیلهٔ برج های دیده بانی محصور و نگهبانی می شده است و از آنجایی که این ساختمان بعدها به عنوان قلعه شهر و مرکز امور سیاسی و اداری و محل استقرار و نشیمن حاکمان مختلف شهر شناخته می شده، شاهد وقایع بسیار مهم و تاریخی و همچنین جنگ و زد و خورد مابین مهاجمین به شهر و محافظین آن بوده است. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین عمارت که بیش از سه قرن قدمت دارد در مجاورت اسکله قدیم بندرعباس رو به دریا و در بلوار طالقانی قرار گرفته[ ۲] و در سال ۱۳۸۴با شماره ۱۳۸۳۵در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است. [ ۳]
پس از فتح هرمز در سال ۱۶۲۲ و اخراج پرتغالی ها از جزیره هرمز، کمپانی هندشرقی بریتانیا در سال ۱۶۲۳. م از دربار شاه عباس اجازه یافت تا شعبه ای از تجارتخانه اش را در بندرعباس دایر نماید و به فاصله کوتاهی از تأسیس این تجارتخانه، کمپانی هند شرقی هلند نیز با نام اختصاری V. O. C تجارتخانه خود را به مرکزیت اصفهان تأسیس شد و شعبه ای نیز در بندرعباس - که بندرگاه اصلی دولت ایران بود ـ گشایش یافت. [ ۴] [ ۲] [ ۵] [ ۱]
نخستین محل تجارتخانه هلندی ها، خانه ای متعلق به "برخوردار سلطان ذوالقدر" حاکم وقت بندرعباس بود که نزدیک ساحل قرار داشت و با اجاره ماهیانه ۲۰تومان در اختیار هلندی ها قرار گرفت.
این خانه در مجاور تجارتخانه انگلیس و در ناحیه غربی آن روزگاران شهر بندرعباس که امروزه تقریباً منطبق است با بلوار ساحلی، حدفاصل خیابان دانش و میدان لارک ( پشت شهر ) قرار داشته است.
بعدها به دلیل گسترش تجارت هلندی ها و کمبود جا، در سال ۱۶۹۸. م/۱۰۸۰. ش ریاست این کمپانی بر آن شد تا کار احداث یک عمارت باشکوه و بزرگ را در حدفاصل نیم مایلی تجارتخانه سابق و در منتهی الیه شرقی آن زمان شهر بندرعباس و در کنار ساحل آغاز کند که این عملیات تا چهارسال بعد حدود سال ۱۰۸۴. ش به طول انجامید. [ ۴]
پس از حدود ۱۳۶سال یعنی در سال ۱۱۳۷. ش، هلندی ها بندرعباس ترک کردند و عمارت مبدل به دارالحکومه و محلی برای رتق و فتق امورات گمرکی بندرعباس شد. گزارش های دوره ناصری حاکی از آن است که این عمارت در این دوران دارای اماکنی همچون دیوانخانه، حرمخانه، صدوق خانه، غلام خانه، حمام، محبس خانه، اصطبل، فراشخانه، کارخانه و شربت خانه مختص به خود بوده و به وسیلهٔ برج های دیده بانی محصور و نگهبانی می شده است و از آنجایی که این ساختمان بعدها به عنوان قلعه شهر و مرکز امور سیاسی و اداری و محل استقرار و نشیمن حاکمان مختلف شهر شناخته می شده، شاهد وقایع بسیار مهم و تاریخی و همچنین جنگ و زد و خورد مابین مهاجمین به شهر و محافظین آن بوده است. [ ۴]
