علی بن علی اکبر شیرازی اصفهانی

[ویکی فقه] علی بن علی اکبر شیرازی اصفهانی، از علما، ادبا و اطبای اصفهان در قرن چهارده هجری بوده است.
علی شیرازی فرزند علی اکبر بن قاسم، عالم و ادیب کامل و از مفاخر اصفهان به شمار می رفته است. پدرش از تجّار و فضلاء بوده و در نجف نزد محمّدحسین کاظمینی تحصیل نموده و کتابی در شرح چهل حدیث در فضیلت صلوات بر پیغمبر و آل او نوشته و در سال ۱۳۰۵ق وفات یافته است.او در شعبان ۱۲۹۴ق متولّد و در نزد جمعی کثیر از فضلاء تحصیل نمود که از آن جمله است: عبدالحسین محلاّتی، حسین بروجردی (در موقع تحصیل در اصفهان)، سیّدمحمّدباقر درچه ای، آخوند کاشی و میرزا محمّدباقر حکیم باشی و در نجف از محضر شیخ الشریعه اصفهانی و سیّدمحمّدکاظم یزدی و آخوند خراسانی و غیره استفاده ها برد.او پس از مراجعت به اصفهان سال ها به شغل تجارت مشغول بود. سپس مدّتی طبابت می فرمود. پس از آن ترک تجارت و طب گفته و جهت ارشاد مردم به منبر رفته و به مداوای روحی مردم پرداخت. واعظی بود شیرین بیان و متکلّمی فصیح اللّسان. منابرش شامل مواعظ شافیه و نصایح کافیه از حدیث و اخبار و تفسیر و تاریخ بود.وی در مدرسه صدر اصفهان و در قم، ادبیات و نهج البلاغه و تفسیر می فرمود و عدّه ای از طلاّب از محضرش مستفید می شدند.
وفات
سرانجام در شب ۲۴ جمادی الاولی ۱۳۷۵ق وفات یافته، جنازه با احترامات لازم به قم منتقل گردیده و در مقبره شیخان مدفون گردید.
آثار و تالیفات
از آثارش تصحیح و مقابله قسمتی از تفسیر «تبیان» شیخ طوسی است که به طبع رسیده است.
مهدوی، سیدمصلح الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، ص۸۱۶-۸۱۷.
...