عقاید کعبیه

[ویکی فقه] ابوالقاسم بلخی کعبی از بزرگان معتزلی، دارای تفکرات و اندیشه هایی در حوزه کلام بوده است. برخی از آرا و اندیشه های ابوالقاسم بلخی را به صورت پراکنده از لابه لای آثار مولفان دیگر می توان به دست آورد و از آنجا که وی مدتی رئیس معتزله بغداد بوده است آراء او مورد نقد و نظر معتزلیان بصره نیز قرار گرفته است. او در باب خداشناسی (کلام جلیل) معرف خداوند را بدیهی می داند و رویت خداوند را به علم معنا می کند، در باب اراده خداوند نیز قایل به مجاز بوده و آنرا همان علم و قدرت می داند.وی نیز در حوزه انسان شناسی و جهان شناسی (کلام دقیق) نیز دیدگاه هایی دارد که به بیان آن ها خواهیم پرداخت.
کلام جلیل در علم کلام به آموزه هایی از اعتقادات گفته می شود که به نحوی به خداوند متعال مربوط شود.
← توحید
کلام دقیق یا همان لطیف الکلام در علم کلام به آموزه هایی از اعتقادات گفته می شود که بیشتر در حوزه انسان شناسی و جهان شناسی به بحث می پردازد. در ذیل عقاید کعبیه معرفی می گردد.
← عالم
متکلمان معتقدند که هر جسمی از اجزا گوناگونی ایجاد شده است. آنان یکی از مباحثی که درباره جزء مطرح کرده اند این است که آیا جزء جهت دارد یا خیر؟ بلخی درباره «جزء» این نکته را یادآور می شد که جهت، زمانی در «جزء» پیدا می شود که در کنار جزئی دیگر قرار بگیرد. بدین معنا که بدین معنا که «اجزاء» در حال انفراد منتفی از جهت و تحیّز هستند. زیرا جهات و تحبّز از امور نسبی می باشند.