عبرت اولواالالباب

[ویکی فقه] عبرت اولواالالباب (قرآن). اولواالالباب کسانی هستند که از آیات قرآن عبرت می گیرند.
آفرینش جهان مادی، نشانه ای برای خداشناسی اولواالالباب است.«ان فی خلق السمـوت والارض واختلـف الیل والنهار لایـت لاولی الالبـب»؛ مسلما در آفرینش آسمانها و زمین و آمد و رفت شب و روز ، نشانه های (روشنی) برای صاحبان خرد و عقل است.
← روشن ترین راه خداشناسی
آموزه های هدایت بخش تورات، مایه بیداری و تذکر صاحبان خرد بنی اسرائیل است.«ولقد ءاتینا موسی الهدی واورثنا بنی اسرءیل الکتـب»؛ و ما به موسی هدایت بخشیدیم، و بنی اسرائیل را وارثان کتاب ( تورات ) قرار دادیم. «هدی وذکری لاولی الالبـب»؛ کتابی که مایه هدایت و تذکّر برای صاحبان عقل بود!
چشمه ساران
وجود چشمه سارها بر روی زمین از آیات الهی برای اولواالالباب و مایه پندگیری آنان است.«الم تر ان الله انزل من السماء ماء فسلکه ینـبیع فی الارض ثم یخرج به زرعا مختلفا الونه ثم یهیج فتریه مصفرا ثم یجعله حطـما ان فی ذلک لذکری لاولی الالبـب»؛ آیا ندیدی که خداوند از آسمان آبی فرستاد و آن را بصورت چشمه هایی در زمین وارد نمود، سپس با آن زراعتی را خارج می سازد که رنگهای مختلف دارد؛ بعد آن گیاه خشک می شود، بگونه ای که آن را زرد و بی روح می بینی؛ سپس آن را در هم می شکند و خرد می کند؛ در این مثال تذکّری است برای خردمندان (از ناپایداری دنیا )!
← مرکبی از نور
...