[ویکی فقه] فعل بی نیاز از امر شارع در صدق عبادت بر آن را عبادت ذاتی می گویند.
عبادت ذاتی، مقابل عبادت غیر ذاتی بوده و به عبادتی گفته می شود که بر امر شارع و مولا متوقف نمی باشد، بلکه عملی است که عرف و عقلا آن را ذاتاً عبادت می دانند، هر چند هیچ امری هم به آن تعلق نگرفته باشد؛ به بیان دیگر، عبادت بودن آن متوقف بر قصد قربت نیست، مانند: سجده، خضوع، خشوع و تسبیح، که اگر بدون قصد قربت نیز انجام بگیرد عبادت می باشد، و از این رو سجده برای غیر خدا جایز نیست.
عبادت ذاتی، مقابل عبادت غیر ذاتی بوده و به عبادتی گفته می شود که بر امر شارع و مولا متوقف نمی باشد، بلکه عملی است که عرف و عقلا آن را ذاتاً عبادت می دانند، هر چند هیچ امری هم به آن تعلق نگرفته باشد؛ به بیان دیگر، عبادت بودن آن متوقف بر قصد قربت نیست، مانند: سجده، خضوع، خشوع و تسبیح، که اگر بدون قصد قربت نیز انجام بگیرد عبادت می باشد، و از این رو سجده برای غیر خدا جایز نیست.
wikifeqh: عبادت_ذاتی