عبادت غیر ذاتی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] فعل نیازمند امر شارع و قصد قربت، در صدق عبادت بر آن را عبادت غیر ذاتی می گویند.
عبادت غیر ذاتی، مقابل عبادت ذاتی بوده و به عملی گفته می شود که برای نزدیک کردن و تقرب عبد به مولا صلاحیت دارد و بالفعل نیز به آن امر تعلق گرفته است؛ به بیان دیگر، عبادت بودن آن بر قصد قربت توقف دارد و قصد قربت در آن نیز منوط به تعلق امر به آن است، مانند: وقوف در عرفات و سعی بین صفا و مروه.

پیشنهاد کاربران

بپرس